Hermanus van Diermen: verschil tussen versies

Van Diermen werd geboren als zoon van Gerardus van Diermen en Geertruida van Rouwendaal. Hij was getrouwd met Johanna Maria Dijs. Hij speelde bij VV Baarn, [[FC Blauw-Wit Amsterdam|Blauw Wit]] te Amsterdam en het [[Nederlands voetbalelftal|Nederlands Elftal]]. Zijn bijnaam was "Het Kanon".<ref>[http://groenegraf.blogspot.nl/2012/06/hermanus-van-diermen-het-kanon.html Groenegraf.nl]</ref> Door de oorlog 1914/1918 kon eerst in 1919 het internationaal contact op voetbalgebied enigszins worden hersteld en als eerste kennismaking met het Nederlands-elftal fungeerde een van de spelers van Blauw Wit Amsterdam, Schindeler, als reserve bij de enige uitwedstrijd in dat jaar. Een jaar daarna mocht Blauw Wit de eerste echte internationaal noteren namelijk hun linksbinnen H. van Diermen, die op 5 april 1920 in het oude [[Stadion]] te [[Amsterdam]], meewerkte aan een zege op [[Denemarken]]. Er wordt nog steeds met genoegen teruggedacht aan het spel van Manus van Diermen, die bekend werd met behoorlijke technische bewegingen en een zeer goed overzicht, maar speciaal door zijn fantastische linkse schoten. In totaal kreeg Manus in 1920 en 1921 vijf interlands op zijn naam en het zag er helemaal niet naar uit dat zijn loopbaan daarmee werd beëindigd. Een ernstige knie-blessure speelde hem parten en helaas in 1923 zou hij het voetballen er zelfs geheel aan moeten geven. Tientallen verzoeken bereikten hem om als trainer te gaan werken. Hij werd toen oefenmeester bij B.V.C. (Bussum) Van Diermen speelde totaal 128 wedstrijden bij Blauw-Wit in het eerste.

 

 

== Zie ook ==