Troposcatter

Een troposcatter is een communicatiesysteem waarbij een deel van de atmosfeer van de aarde, de troposfeer, gebruikt wordt voor het overbrengen van communicatiesignalen. Via een systeem van meerdere ontvangst- en doorstuurstations is het mogelijke berichten over grote afstanden over te brengen. De afstand die afgelegd kon worden tussen twee verbindingen is 100 tot 150 tot wel 1000 kilometer. De meeste gebruiken echter een afstand van 100 tot 400 kilometer. Bij een troposcatter wordt gebruik gemaakt van de troposfeer. Door een verzendstation wordt een hoog-energiek signaal de troposfeer ingezonden. Een groot deel hiervan gaat het heelal in, alleen een klein deel gaat uiteen (scattered in het Engels) en wordt door de troposfeer terug naar de aarde gekaatst. Dit deel van het signaal kan worden opgevangen door een ontvangststation.

Het ACE High systeem, een communicatieverbinding dat zich uitstrekte van Noorwegen tot Turkije werd door de NAVO al in 1956 gebruikt. De troposcatter was ontwikkeld om communicatie mogelijk te maken tussen Amerikaanse commandocentra's en Amerikaanse bases met nucleaire wapens die verspreid lagen over Europa. Dit systeem bestond uit 49 troposcatterverbindingen en 40 straalverbindingen. Als locatie werd vaak een bergtop gekozen want dat vergemakkelijkte het overbrengen van signalen. Bovenop werden twee of vier grote paraboolantennes geplaatst, een elektriciteitscentrale, een verwerkingsruimte voor het ontvangen en doorsturen van signalen en onderkomens voor manschappen. Met de komst van de communicatiesatelliet in de jaren 80 en 90 leek het erop dat troposcattersystemen snel niet meer nodig waren. Echter, ook de groei van data zette door en de communicatiesatelliet kon die hoeveelheid data nog niet verwerken. Daardoor werden troposcattersystemen nog gebruikt voor de lange afstandscommunicatie tijdens de Golfoorlog van 1990-1991 en de Irakoorlog in 2003. Naast het Amerikaanse leger, wordt het systeem ook door het Chinese en Indiase leger gebruikt en op commerciële basis. Zo worden door olieplatforms via troposcatters communicatie onderhouden met het vaste land.

Bronnen

• Donita M. Moorhus, Robert P. Grathwol, Bricks, Sand, and Marble: U.S. Army Corps of Engineers Construction in the Mediterranean and Middle East, 1947-1991 (Paperback), blz. 225-226
• https://www.electronics-notes.com/articles/antennas-propagation/tropospheric/troposcatter.php
• Christopher H. Sterling (2008): Military Communications: From Ancient Times to the 21st Century blz. 458