Mennonieten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tot het begin van de 20e eeuw bestonden de mennonieten in essentie uit twee groepen |
→Geschiedenis: Ontstaan in Zwitserland |
||
Regel 6:
== Geschiedenis ==
{{Zijbalk protestantisme Nederland}}
===Ontstaan in Zwitserland===
De Anabaptistische beweging begon in kringen rond [[Huldrych Zwingli]] (1484 - 1531) die de vroege Reformatie in Zwitserland leidde. In Zürich beoefenden Conrad Grebel en George Blaurock op 21 januari 1525 de volwassen doop voor elkaar en daarna voor anderen. Deze Zwitserse beweging werd bekend als Zwitserse Broeders. Later werd echter de naam Mennonieten aangenomen.
===Ontstaan in Nederland===
Zwaar aangeslagen door de dood van zijn bij de bloedige belegering van het Oldeklooster van [[Bolsward]] omgekomen broer en radicale wederdoper Pieter Simons besloot Menno Simons, toen nog katholiek priester maar reeds geïnspireerd door de [[reformatoren]] [[Maarten Luther|Luther]] en [[Huldrych Zwingli|Zwingli]], in 1535 om zich definitief te bekeren tot de [[anabaptisme]] en alle geweld af te zweren.<ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/menno-simons-leider-van-verstrooide-dopersen-1.596987 Van der Zwaag, Klaas, Menno Simons, ''leider van verstrooide dopersen'', Reformatorisch Dagblad, 22-02-2011]</ref> In dat zelfde jaar had een geradicaliseerd deel van de [[wederdopers]] ook al zware verliezen geleden bij wat hij noemde de ''Munstersche grouwelen''. [[Anabaptistische opstand in Münster|In februari 1534]] waren Nederlandse dopersen er samen met de lutherse burgerij in geslaagd om de macht over de Duitse stad [[Münster (stad)|Münster]] in handen te krijgen, ten koste van het katholieke
stadsbestuur. De bedoeling was om, in afwachting van de spoedige wederkomst van Christus, desnoods met gewapend geweld, een 'Gods rijk' te stichten en allen die zich niet opnieuw lieten dopen uit de stad te verdrijven. Op 24 juni 1535, na een jaar bloedige belegering van dit [[Nieuwe Jeruzalem]], heroverden de verenigde legers van bisschop [[Frans van Waldeck]], [[Landgraaf (titel)|landgraaf]] [[Filips I van Hessen]] en andere machtige landsheren de stad en brachten de leidende wederdopers door marteling ter dood, waarna hun volgelingen vluchtten. Sindsdien werden mennonieten, niet alleen in Münster, maar ook in Vlaanderen, Holland en Friesland waar ze talrijk waren, zwaar vervolgd. Om daaraan te ontkomen migreerden velen halverwege de zestiende eeuw vanuit Vlaanderen en Nederland naar afgelegen gebieden in Oost-Europa.
| |||