== Houding ten opzichte van religieuze minderheden ==
=== Religieuze tolerantie ===
De nieuwe Ottomaanse overheersers toonden zich opvallend mild tegenover andersgelovigen in de veroverde gebieden. Er werd geen actief vergeldings- of actief bekeringsbeleid gevoerd. Aan de grondslag lagen redenen van realpolitiekereal politieke aard, de aanwezigheid van grote groepen christenen in het nieuw veroverde gebied kon niet genegeerd worden. Daarnaast waren er ook religieuze motieven. De profeet Mohammed stichtte immers geen nieuwe religie maar corrigeerde, vervolmaakte en vulde de andere boodschappen aan. Hierdoor was er tegenover de andere ‘volkeren van het boek’ een principiële tolerantie.<ref>DETREZ R.. ‘Het Osmaanse millet-systeem’ In: Nationalisme. Kritische opstellen.’ Berchem, Epo, 1994, p. 292.</ref> De christelijke godsdienst werd gevrijwaard, enkel op de belastinginning werd gehamerd. Dit principe werd door Mehmet II geïnstitutionaliseerd in het millet-systeem kortstondig na diens verovering van Constantinopel in 1453. Een millet was een erkende religieuze gemeenschap die een verregaande, niet geterritorialiseerde autonomie werd gegund. Voorbeelden zijn de Rum Ermeni, Rum Yahudi en Rum milleti. Respectievelijk de Armeense, Joodse en Orthodoxe gemeenschap.
