Germaanse mythologie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 88.211.133.82 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Magere Hein
Regel 106:
In de Noorse literatuur is Odin, de vormvariant van Wodan, een goed uitgewerkte god, die in verband gebracht kan worden met magie, de zogeheten Mannenbond, bepaalde riten en socioculturele omstandigheden. Voor de [[Vikingtijd]] is dat alles echter moeilijk te bepalen, omdat de bronnen schaars en beknopt zijn. De ouderdom en afkomst van de god is ook wel ter discussie gesteld (zie ook § ''Tyr ''beneden).<ref>Flowers 1986, p. 92.</ref> Het is waarschijnlijk dat de god oorspronkelijk meer verbonden was met strijd, wat zijn naam ook suggereert: ''Wodan'' gaat terug op het Proto-Germaanse *''woðanaz'', 'heer van razernij'. Niet voor niets heeft hij het [[Walhalla (mythologie)|Walhalla]], de hal voor gevallen krijgers, die hij na hun dood opvangt om te vechten tegen dreigingen. Men vermoedt dan ook wel dat hij niet de oorspronkelijke oppergod was.<ref>Zie bijv. Wolfram 2007, p. 61.</ref>
 
Zijn verering is echter wijdverbreid en vindt in elk geval al plaats in de eerste eeuw n.Chr. Tacitus schreef in de ''Germania ''(9) dat de Germanen boven alles Mercurius (Wodan) vereerden, en in zijn ''Annales'' (XIII, 57) staat dat zowel de [[Hermunduren|Hermunduri]] als de [[Chatti]] naast Mars ook Mercurius vereerden. In de ''Orosius historia'' (V, 16, 5) wordt nog vermeld dat de Cimbri en [[Teutonen]] Romeinse gevangengevangenen die de [[slag bij Arausio]] in 105 v.Chr. hadden overleefd, ophingen in bomen. Dit herinnert volgens sommige geleerden aan het feit dat Wodan zelf aan een boom gehangen heeft.<ref name="Flowers">Flowers 1986, pp. 92-95.</ref>
 
Diverse iconografische bronnen uit de vijfde en zesde eeuw suggereren de verering van Wodan, maar een directe runenbron uit de zevende eeuw is de Zuid-Duitse Alemannische broche van [[Nordendorf]] (zie hierboven).