Baranavitsjy: verschil tussen versies

Bij het begin van de Duitse bezetting woonden er in Baranavitsj ongeveer 12.000 Joden, waaronder 3000 die van elders waren gevlucht. In tegenstelling tot omliggende gemeenten konden de meeste Joden het jaar 1941 overleven. In de stad waren namelijk veel arbeidskrachten nodig. Ze werden wel direct na de bezetting in een eigen wijk gevestigd, die in december 1941 met prikkeldraad werd omgeven. Er waren daar 60 huizen beschikbaar voor ruim 12.000 mensen. De verzorging met levensmiddelen was niet toereikend en door de slechte hygiënische toestand brak een [[Vlektyfus|tyfus]]epidemie uit. Deze werd geheim gehouden en met succes bestreden. De angst voor verspreiding van ziekten was wel een impuls voor algemeen commissaris [[Wilhelm Kube]] om in het voorjaar van 1942 over te gaan tot deportaties en massamoorden. De grootste acties werden gehouden tussen 22 september en 1 oktober 1942, waarbij 3000-7000 mensen werden gedood. Enkele duizenden vakmensen werden nog in leven gelaten. In december 1942 werd het getto opgeheven en de laatste 3000 Joden werden doodgeschoten of in [[gaswagen]]s omgebracht. Het totaal aantal Joodse slachtoffers in de stad lag tussen 8500 en 14.000.

De stad werd op 6 juli 1944 (sommige bronnen noemen 8 juli) door het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] bevrijd.

De stad beschikt over lichte industrie, machinebouw en levensmiddelenindustrie. Er is een aansluiting op de autosnelweg M-1 van Brest naar Minsk. Er is een treinstation aan de lijn van Warschau via Minsk naar Moskou; een tweede station aan de noord-zuidlijn van Vilnius naar Kiev. De stad heeft sinds 2004 een universiteit, voortgekomen uit enkele hogescholen. Deze heeft een partnerschap met andere universiteiten uit het [[Gemenebest van Onafhankelijke Staten|GOS]]-gebied, de voertaal is Russisch. Aan de zuidkant van de stad ligt een militair vliegveld.