Théo Lefèvre: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 30:
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] schreef hij af en toe artikels voor het clandestien blad ''Vrij'' en werd hij verbindingsofficier van de Nationale Koninklijke Beweging. Ook was hij vanaf september 1940 actief in de [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzet]]sgroep ''Demain'', rond de [[Kortrijk]]se textielbaron [[Tony Herbert]]. Na de oorlog was Lefèvre in 1945 medeoprichter van de [[Christelijke Volkspartij (België)|CVP]]. In 1946 werd hij voor het [[arrondissement Gent]]-[[arrondissement Eeklo|Eeklo]] verkozen tot lid van de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]], wat hij bleef tot in 1971. Daarna zetelde hij van 1971 tot aan zijn dood in 1973 als rechtstreeks gekozen senator in de [[Senaat (België)|Senaat]].
 
Tijdens de [[Koningskwestie]], waarvan de afloop diepe wonden sloeg binnen de CVP, was Lefèvre een fervent verdediger van [[Leopold III van België)|Leopold III]]. In de nasleep hiervan werd Lefèvre in september 1950 onverwacht verkozen tot partijvoorzitter van de CVP, wat hij bleef tot in mei 1961. In de periode van de homogene CVP-regeringen in de periode 1950-1954 toonde hij zich een autoritaire voorzitter. Hij werd daarna een belangrijke personaliteit tijdens de [[Schoolstrijd (België)|Schoolstrijd]], waarbij hij het verzet aanvoerde tegen de Collardwetten, als leider van het Nationaal Comité voor Vrijheid en Democratie. Zijn populariteit bereikte toen een hoogtepunt.
 
Niettemin was Lefèvre in 1958 een van de belangrijkste architecten van het [[Schoolpact]]. Op 25 december 1958 werd hij, door de [[Regering-G. Eyskens III]] benoemd tot [[minister van Staat (België)|minister van Staat]].