|
Voor speciale doeleinden waren er wel matrijzen voor "long-descenders" of verlengde staartletters: g j p q y en de cursieve f, bij Monotype beschikbaar. Worden deze gebruikt, dan krijgt de letter een heel ander aanzien, en is er meer interlinie tussen de regels nodig.
De populariteit van dit lettertype in het "hete-lood-tijdperk" van de zetselgietmachines, is vooral te danken aan het feit, dat door Monotype standaard een aantal matrijzenramen in verschillende corpsen met Series 327 werden meegeleverd bij elke zetselgietmachine die werdzetselmachine afgeleverdmeeleverde. Zodoende kreeg dit lettertype een enorme verspreiding.
== Het ontstaan van de letter ==
De voorloper van de Times New Roman was het letterype ''Roman Du Roi'', ontworpen door Sebastian Truchet. Het idee dat er een nieuwe letter nodig was voor The Times ontstond in 1929. In het jaar daarop werden experimenten gedaan met lettertypen om hun geschiktheid te testen: zoals ''Baskerville'', ''Imprint'', ''Plantin'', ''Ionic'' en nog andere. Van ''Perpetua'' werd speciaal voor dit doel een apart [[Typografie#Toepassing|corps]] gesneden van waaruit een volledige pagina van de krant werd gezet. Morison, die op dat moment voor Printing House Square werkte, kwam met het plan om een volledig nieuw lettertype te ontwerpen. Zijn eerste schetsen werden verder door Victor Lardent uitgewerkt. Op grond van deze tekeningen werden door Monotype de ''[[Typografie#Geschiedenis|punches'']] gemaakt. Later werden deze [[Typografie#Geschiedenis|punches]] door Linotype en Intertype voor hun eigen machines gekopieerd. De letter was beschikbaar in 5 corpsen: 5.5, 7, 8, 11 en 12 [[Pica (typografie)|point pica]]. De [[Kapitaal (typografie)|kapitalen]] waren in drie variaties beschikbaar: ''Heavy Condensed'', ''Light Wide'' en ''Heavy Wide''. Behalve alle punches voor de letters, moesten nog veel andere tekens worden ontworpen: leestekens, accenten, speciale tekens voor advertenties etc. In totaal werden door Monotype ongeveer 14750 verschillende punches gesneden. Het eerste nummer in de nieuwe stijl kwam op 3 oktober 1932 uit. Alleen op de titel-pagina werd voor de naam van de krant nog altijd ''Perpetua Titling'' gebruikt. Na de introductie werd deze letter 21 jaar lang aan een stuk door de krant gebruikt. Het lettertype werd ook voor de publicaties gebruikt, die door Printing House Square werden uitgebracht.
Het lettertype was smal waardoor er veel tekst in de kolommen paste. Het werd in 1933 werd vrijgegeven en gebruikt voor een speciaal nummer van de Monotype Recorder, dat bij de [[Universiteit van Cambridge]] werd gedrukt. De universiteit gebruikte in 1939 Times New Roman ook voor een uitgave van de ''Statutes and Ordinaces'', een tekst van ongeveer 400.000 woorden. Het feit dat op deze manier veel papier kon worden bespaard was daarbij een belangrijke overweging. Later werd de letter ook door Updike in gebruik genomen. Na het succes van de letter in Europa, werd het lettertype ook in Amerika geïntroduceerd. Zo werd Times New Roman sinds 1942 gebruikt in Collier's Magazine, de Woman's Home Compagnion en het American Magazin. In 1953 volgden twee kranten dit voorbeeld, de Sun-Times en de Chicago Daily Newspaper.
Een bredere versie van het lettertype werd ontworpen, die bij langere regels dan in een krantenkolom beter is te lezen is, werd ontworpen. Een halfvette versie werd in 1936 in Cambridge gesneden voor een bijbeluitgave. Dit lettertype bleek ook heel geschikt om er woordenboeken en spoorboekjes mee te drukken.<ref>{{en}} Stanley Morison. A Tally of types, 1973. pp. 105-109</ref>
== Het huidige gebruik van de letter ==
|
