De kracht van een stad ligt onder meer in het feit dat de bewoners zich binnen de stad bewegen zodat een intensieve interactie ontstaat tussen de bewoners. In een traditionele stad verplaatsten de inwoners zich hoofdzakelijk te voet. De omvang van traditionele steden is daarom beperkt tot ''een half uur gaans'' (circa drie kilometer). Uitgestrekte stedelijke gebieden konden ontstaan doordat snelle vervoerswijzen[[vervoerwijze]]n beschikbaar kwamen ([[trein]], [[tram]] en [[auto]]) waardoor bewoners zich binnen hetzelfde tijdbudget over veel grotere afstanden konden verplaatsen. Zo kon het dagelijks leefpatroon van de bewoners zich over een veel groter gebied uitstrekken en werd een intensieve interactie tussen veel grotere aantallen inwoners mogelijk. Deze interactie heeft meerwaarde omdat zij culturele en economische ontwikkeling mogelijk maakt. Naarmate de stad groeit, worden de verkeerssystemen uitgebreid naar de grotere reikwijdte van het stedelijk gebied. Het probleem hierbij is dat deze systemen eigenlijk te langzaam zijn; grote stedelijke gebieden hebben behoefte aan vervoersystemen die specifiek zijn toegesneden op hun behoefte met een voldoende hoge commerciële snelheid. Dergelijke systemen, zoals een [[metro (vervoermiddel)|metro]] of [[lightrail]], worden ook wel aangeduid met de term [[stadsgewestelijk vervoer]]. Voorbeelden zijn de ontwikkelingen van het [[Gewestelijk ExpresNet]] en [[Brabantnet]] rond [[Brussel (stad)|Brussel]].
