Bertrand Barère de Vieuzac: verschil tussen versies

 

== Leven ==

 

Hij nam aan de redactie van de ''Cahiers de doléances'' deel en werd als afgevaardigde van de Derde Stand in de [[Staten-Generaal (Frankrijk)|Staten-Generaal]] verkozen en vervolgens verkozen om in de [[Nationale Grondwetgevende Vergadering|Constituante]] te zetelen. Hij gaf het dagblad ''Le Point de Jour'' uit en werd door het Département Hautes-Pyrénées afgevaardigd. Hij was ook tot een van de oprichters van de Club van de [[Feuillants]], verliet deze echter kort daarop weer, om naar de [[Jakobijnen]] terug te keren.

 

 

Hij werd op grond van zijn grote werkethiek en retorische talent op 13 april 1793 tot lid van het eerste [[Comité de salut public (Frankrijk)|''Comité de salut public'']] verkozen. In de zitting van de Nationale Conventie van 31 juli 1793 werd er, nadat Barère dit had voorgesteld, besloten alle koninklijke graven van Saint-Denis te openen en vernietigen, en de uit de graven gewonnen metalen aan te wenden om de Revolutionaire Oorlogen te bekostigen. Barère was een vijand van [[Georges Danton|Danton]]; hij en Robert Lindet waren de enigen, die na de herverkiezing van de vordering. Barère werd met het buitenlands beleid belast.

 

Tijdens de [[Restauratie (Frankrijk)|Restauratie,]] ging hij naar [[België]] in ballingschap en keerde pas onder de regering van [[Lodewijk Filips I van Frankrijk|Lodewijk Filips]] terug naar [[Frankrijk]]. Tijdens de [[julirevolutie]] (1830) werd hij als afgevaardigde verkozen. Hij stierf op 15 januari 1841 als laatst overgebleven lid van het ''Comité de salut public''.