Gat in de ozonlaag: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 98.158.249.144 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Geerlings' robot |
|||
Regel 43:
In [[1995]] kregen Paul Crutzen, Frank Sherwood Rowland en Mario J. Molina de [[Nobelprijs voor de Scheikunde]] voor ''"hun bijdragen aan de chemie van de atmosfeer en in het bijzonder de aanmaak en de afbraak van ozon"''.
== Samenhang broeikaseffect en ozonafbraak==
De interne waterbron van de stratosfeer, methaan, is aan het toenemen met ongeveer 1% per jaar.<ref>J.D. Mahlman, A looming Arctic ozone hole?, Nature, vol. 360, Nov 1992, pag. 209-210</ref> Door toename van de waterdampdruk in de stratosfeer wordt de condensatietemperatuur voor water hoger.
Wanneer op de oppervlakte van sulfaat-aerosolen watermoleculen condenseren, treden bij een bepaalde diameter van deze aerosolen, dezelfde reacties op als bij het gat in de ozonlaag, waarbij dan ozon wordt afgebroken in de gehele atmosfeer.<ref>M. Prather, Catastrophic loss of stratosferic ozone in dense volcanic clouds, Journal of geophisical research, vol. 79, no. D9, Jun 1992, pag. 10187-10191</ref>
Hoeveel watermoleculen op de aerosolen condenseren wordt bepaald door de waterdampdruk en door de temperatuur. Door het broeikaseffect stijgt de temperatuur in de [[troposfeer]], in de [[stratosfeer]] neemt de temperatuur hierdoor juist af. Bij de stijgende waterdampdruk en de dalende temperatuur zoals het nu gaande is, is het een kwestie van tijd voordat de NO<sub>x</sub>-concentratie te ver daalt en de ozonlaag wereldwijd wordt afgebroken.
== Gevolgen ==
| |||