Groot Begijnhof Sint-Amandsberg: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Categorie:Sint-Amandsberg toegevoegd (HotCat.js) |
|||
Regel 20:
Rond [[1234]] had [[Johanna van Constantinopel]] zowel het Klein als het oud Groot Begijnhof Sint-Elisabeth gesticht in de stad. In de tweede helft van de 19de eeuw kreeg Sint-Elisabethbegijnhof echter moeilijkheden met de stedelijke overheid van Gent. De stad breidde uit en het begijnhof lag op een plek die geschikt was voor stadsuitbreidingen. Zo werden er onder andere de grachten gedempt en werden er nieuwe straten aangelegd, waardoor het begijnhof zijn gesloten karakter verloor. Uiteindelijk zocht men een oplossing buiten het stadscentrum.
Hertog [[Engelbert August van Arenberg]], die jaren eerder ook het klein begijnhof had gekocht en gered, trad op als redder. Hij kocht een terrein op de Sint-Baafskouter, waar men in [[1873]] begon met de bouw van een volledig nieuw begijnhof. Het is volledig planmatig aangelegd, ontworpen door architect [[Arthur Verhaegen]]. Baron [[Jean-Baptiste Béthune (architect)|Jean-Baptiste de Bethune]] ontwierp de
In 1994 werd het begijnhof als [[monument (erfgoed)|monument]]<ref>{{Link Onroerend Erfgoed|id=001256|provincie=O|label=Sint-Elisabethbegijnhof}}</ref> en als [[beschermd stadsgezicht|stadsgezicht]]<ref>{{Link Onroerend Erfgoed|id=001259|provincie=O|label=Sint-Elisabethbegijnhof}}</ref> beschermd. In 1998 werd het [[begijnhoven in Vlaanderen|een van de begijnhoven van Vlaanderen]] op de [[werelderfgoedlijst]] van [[UNESCO]]. De laatste begijnen stierven in januari en augustus 2003. De gebouwen kregen geleidelijk aan andere functies bij particulieren. Zo vinden ook diverse verenigingen en instellingen, vooral uit de maatschappelijke sector, er een onderkomen.
| |||