Het bestaan van de Kuipergordel werd in 1951 gesuggereerd door de Nederlands-Amerikaanse [[astronoom]] [[Gerard Kuiper]]. In 1950 had [[Jan Hendrik Oort|Jan Oort]] de [[theorie]] geponeerd dat zich op een afstand van 100.000 [[Astronomische eenheid|AE]] (1 AE is ca. 150 miljardmiljoen km) van de zon een sfeer moet bevinden van waaruit kometen op ons [[zonnestelsel]] afkomen. Dat gebied wordt de [[Oortwolk]] genoemd. Kuiper meende dat er op [[relatief]] korte afstand eveneens zo'n gordel moest zijn. Bovendien bood het een verklaring voor het ontstaan van [[Pluto (dwergplaneet)|Pluto]], één van de [[dwergplaneet|dwergplaneten]] van ons zonnestelsel, die zich bevindt aan de binnenste rand van de Kuipergordel. Deze wijkt als rotsachtige [[IJsdwerg|ijsdwerg]] sterk af van de grote [[Gasreus|gasreuzen]] en is relatief klein, waardoor men lang bleef twijfelen of ze wel of niet als planeet bestempeld moest worden. Kuiper veronderstelde dat Pluto ooit werd gevormd door samenklonterende brokken in dat gebied, waardoor ze nu een van de grootste van de familie van ijsdwergen in de Kuipergordel is. Pas in 1992 werd het bestaan van een tweede object in de gordel aangetoond, en sindsdien zijn er duizenden objecten bij gevonden.
