Robert Taylor (atleet): verschil tussen versies

'''Robert James Taylor''' ([[Tyler (Texas)|Tyler]], [[14 september]] [[1948]] – [[Houston]], [[13 november]] [[2007]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[atleet]], die was gespecialiseerd in de [[sprint (atletiek)|sprint]]. Hij was olympisch kampioen en vader van [[American football]]speler [[Bobby Taylor]].

 

Taylor won bij de Amerikaanse kampioenschappen de [[100 meter (atletiek)|100 m]] in 1972 en de [[400 meter (atletiek)|400 m]] in 1977. Op de [[Olympische Zomerspelen 1972|Olympische Spelen van 1972]] in [[München]] werd hij tweede op de 100 m achter de [[Sovjet-Unie|Sovjet]]-atleet [[Valeri Borzov]] (goud) en voor de [[Jamaica]]an [[Lennox Miller]].<br />Overigens had het weinig gescheeld, of Taylor was nooit in de finale van de 100 m terechtgekomen. Nadat de drie deelnemende Amerikanen een dag eerder in de ochtenduren hun series hadden overleefd, waren [[Eddie Hart]], [[Rey Robinson]] en Robert Taylor teruggegaan naar hun verblijven in de veronderstelling, dat hun kwartfinales ´s avonds om zeven uur zouden plaatsvinden. Dit tijdstip hadden zij doorgekregen van hun coach Stan Wright, die echter was uitgegaan van een inmiddels achterhaald tijdschema. In werkelijkheid stonden de kwartfinales gepland om kwart over vier.<ref>Uit ''Blunder schakelt topsprinters uit'', gepubliceerd in ''Kroniek Olympische Spelen'', bron: zie hierboven</ref> Terwijl zij in het hoofdkwartier van het Amerikaanse televisiestation [[American Broadcasting Company|ABC]] naar beelden op de monitor stonden te kijken, verschenen ineens de kwartfinales van de 100 m in beeld. In eerste instantie werd nog gedacht, dat ze naar een herhaling van de series stonden te kijken. Toen eenmaal tot hen doordrong, dat het de kwartfinales waren, waren de drie sprinters eerst verbijsterd, waarna er bij hen paniek uitbrak. In allerijl werden ze naar het [[Olympiastadion (München)|Olympisch stadion]] vervoerd, waar alleen Taylor nog net op tijd bleek te zijn voor zijn race. Hij werd tweede achter [[Valeri Borsov]]. Maar voor de twee anderen was het te laat, hun races waren al gelopen. Een dag later won Robert Taylor de zilveren medaille.<ref>Uit ''Triomf en tragiek van de Olympische Spelen - 1896 tot heden'' door Drs. Joh. Lolkama, bron: zie hierboven</ref>