Paus Pius XII: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 118:
In een ultieme poging het tij te keren gaf hij aan de pauselijke nuntius [[Cesare Orsenigo]] de opdracht de "Führer" te benaderen voor de organisatie van een vredesconferentie. Op 4 mei 1939 vervoegde de nuntius zich bij Hitler in diens buitenhuis het [[Berghof (Duitsland)|Berghof]] ([[Obersalzberg]], [[Berchtesgaden]]). Het voorstel luidde dat de grootmachten Frankrijk, Duitsland, het [[Verenigd Koninkrijk]], Italië en [[Polen]] bijeen zouden komen om eventuele geschillen op vreedzame wijze op te lossen. Volgens Orsenigo’s verslag was Hitler slechts matig geïnteresseerd en beloofde de nuntius het voorstel te bespreken met Mussolini.<ref name= "Biblio">''Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon'', Cesare Orsenigo</ref> Hitler gaf echter tijdens het gesprek een indirecte oorlogsverklaring af door Orsenigo mee te delen dat Duitsland ten opzichte van Frankrijk al “onverslaanbaar uitgerust” was en dat ook aan de oostgrens met Polen de nodige maatregelen genomen waren.<ref name= "Biblio"/>
Op 24 augustus 1939, daags na de ondertekening van het [[Molotov-Ribbentroppact]] (het non-agressiepact tussen nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie), richtte Pius zich in een radiotoespraak<ref>Als schrijver van de toespraak werd monseigneur Montini genoemd, de latere [[paus Paulus VI]]</ref> tot alle gelovigen, waarin hij waarschuwde voor de ophanden zijnde oorlog. Centraal daarbij stond zijn oproep dat alleen gerechtigheid zou kunnen zegevieren en dat ''“de aardse rijken die niet gegrondvest zijn op de gerechtigheid door God niet worden gezegend”''.<ref
Op 29 augustus 1939 zocht het Vaticaan contact met Benito Mussolini, waarbij de paus zijn dank uitsprak voor Mussolini’s inspanningen tot behoud van de vrede, maar hem tevens verzocht zich in te zetten voor het voorkomen van een gewapend conflict.<ref>''Pius XII and the Second World War'', p. 22</ref> Hoewel Mussolini bereid was deze rol op zich te nemen, kwam zijn vredesplan erop neer dat met name van Poolse zijde concessies gedaan moesten worden, iets waartoe Polen niet bereid en in staat was.<ref>''Pius XII and the Second World War'', p. 23</ref>
| |||