Margaretha II van Vlaanderen: verschil tussen versies

*hij bezorgde Vlaanderen een vijand in de flank, aangezien de Avesnes zich niet bij de uitspraak neerlegden, dit op grond van het feit dat koning [[Lodewijk IX van Frankrijk]] (''de Heilige'') beslist had over gebieden waarover hij geen leenheer was (Rijks-Vlaanderen in tegenstelling tot [[Kroon-Vlaanderen]]).

 

Het conflict laaide weer op toen [[Willem II van Holland]] koning van het Rooms-Duitse Rijk werd. De graaf van Holland (Willem) hield [[Zeeland Bewestenschelde]] in leen van Vlaanderen (Margaretha), terwijl de graaf van Vlaanderen dit gebied weer in leen had van de Duitse koning (Willem dus). Willem weigerde daarom leenhulde aan Margaretha te bewijzen, terwijl Margaretha omgekeerd in gebreke bleef. In 1252 verklaarde Willem dat Margaretha al haar lenen had verloren en gaf het grootste deel aan Jan. Alleen Zeeland Bewestenschelde verviel aan de koning (Willem), die het daarna hield als rechtstreeks leen.<ref>Roel Zijlmans, ''Troebele betrekkingen: Grens-, scheepvaart- en waterstaatskwesties in de Nederlanden tot 1800'' (Hilversum, 2017, ISBN 978-90-8704-637-8), par. 3.6.</ref> Margaretha verzamelde een groot leger, waar ook huurlingen uit heel Noord-Frankrijk deel van uitmaakten. Terwijl Willem en Margaretha in Antwerpen onderhandelden, viel haar leger op 4 juli 1253 Walcheren aan. De plannen waren echter uitgelekt en de Hollanders vielen het Vlaamse leger al aan terwijl het zich op het strand ontscheepte, en brachten het een zware nederlaag toe ([[Slag bij Westkapelle]]).