Johannes Kinker: verschil tussen versies

==Levensloop==

De ouders van Johannes Kinker kwamen uit [[Duitsland]]. Als tienjarige begon Kinker met het schrijven van gedichten en verhalen in het Nederlands en in het Latijn.

Hij studeerde medicijnen en rechten in [[Utrecht (stad)|Utrecht]] en verhuisde daarna naar [[Den Haag]], waar hij werkte als [[Advocaat (beroep)|advocaat]] en als literair journalist. Van 1817 tot aan de [[Belgische Opstand]] in 1830 was hij aan de pas opgerichte [[Université de Liège|universiteit van Luik]] hoogleraar Nederlandse taal- en letterkunde en welsprekendheid. Hij pleitte sterk voor de eenheid van Noord- en Zuid-Nederland. In de filosofie was hij een navolger van [[Spinoza]] en [[Immanuel Kant|Kant]]. In Nederland was Kinker een van de eersten die de filosofie van Kant probeerde ingang te doen vinden, onder meer in bijdragen aan het ''[[Magazyn voor de critische wijsgeerte]]''. Hij bestreed de denkbeelden van [[Willem Bilderdijk]] op zowel filologisch als filosofisch gebied.

Nadat hij uit België was weggevlucht hoopte Kinker op een aanstelling aan het Amsterdamse [[Athenaeum Illustre (Amsterdam)|Athenaeum Illustre]], maar die is er ondanks beloftes van de overheid nooit gekomen. Hij was lid van vele letterkundige verenigingen en actief in de [[vrijmetselarij]]. Hij onderhield nauwe relaties met de grootmeester van het [[Grootoosten der Nederlanden]] [[Frederik van Oranje-Nassau (1797-1881)|prins Frederik]] en met zijn plaatsvervanger [[Anton Reinhard Falck|Falck]].