Penicilline: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta9) |
|||
Regel 41:
Alexander Fleming was bezig met een onderzoek naar [[stafylokokken]] (deze kunnen ontstekingen veroorzaken, bijvoorbeeld een [[steenpuist]]), toen hij op een van zijn voedingsbodems de [[schimmels|schimmel]] ''[[Penicillium notatum]]'' aantrof en opmerkte dat rondom deze schimmel alle bacteriën verdwenen waren. Het bleek dat deze [[schimmels|schimmel]] in staat was een [[bacterie]]dodende stof af te scheiden, die door Fleming 'penicilline' genoemd werd.
Pas na tien jaar (1938) werd er iets met de ontdekking van Fleming gedaan, toen een groep wetenschappers onder leiding van [[Howard Florey]] en [[Ernst Boris Chain]] begon met het isoleren van kleine hoeveelheden penicilline, het zuiveren ervan en het verkrijgen van grotere hoeveelheden. Ze testten het op dieren en op [[27 januari]] [[1941]] werd het voor het eerst op mensen getest, in de Radcliffe Infirmary (
[[Dorothy Hodgkin]] kwam in [[1944]] met de bepaling van de structuur penicilline. Ze ontdekte dat er sprake was van een ongewone ringstructuur die nu bekendstaat als [[beta-lactam|β-lactam]]structuur, een ontdekking welke belangrijke aanwijzingen verschafte over de manier waarop het antibioticum werkte. In [[1964]] werd haar hiervoor de [[Nobelprijs voor de Scheikunde]] toegekend.
| |||