Giorgio de Chirico: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Leos1968 (overleg | bijdragen)
enige toev.
Regel 15:
 
== Biografie ==
Giorgio de Chirico volgde zijn kunstopleidingen in [[Athene (stad)|Athene]], [[Florence (stad)|Florence]] en vanaf [[1906]] aan de kunstacademie van [[München]], waar hij [[Arnold Böcklin|Böcklin]] en [[Max Klinger|Klinger]] ontdekte. In 1909 reisde hij door [[Italië]] waar hij onder meer Milaan, Turijn en Florence bezocht. Rond [[1910]] ontwikkelde De Chirico interesse voor pleinen en symmetrische gebouwen uit de [[Renaissance]] vanwege hun klassieke vormen. Symmetrische stadsgezichten zouden een groot thema worden in zijn werk. Ook lezing van denkers als [[Friedrich Nietzsche|Nietzsche]] en, [[Arthur Schopenhauer| Schopenhauer]] en [[Otto Weininger|Weininger]] liet sporen na. Vanaf [[1911]] woonde en werkte De Chirico in [[Parijs]], waar kunsthandelaar [[Paul Guillaume]] zijn werk ging verkopen.<ref>[https://kunstvensters.com/2012/02/11/canon-van-de-moderne-kunst-di-chirico/], Canon van de Moderne Kunst</ref>
 
Na de [[Eerste Wereldoorlog]] waarin De Chirico ook meevocht, keerde hij terug naar Italië. Giorgio de Chirico overleed in [[Rome (stad)|Rome]] in 1978.
 
Zijn jongere broer [[Alberto Savinio]] (eig. Andrea de Chirico), was eveneens kunstenaar.
 
== Stijl ==
Regel 24 ⟶ 26:
De Chirico schilderde zijn droombeelden als pre-surrealist ver voor het [[surrealisme|surrealistisch]] manifest ([[1924]]) en stopte daarmee om terug te keren naar een meer academische stijl.
 
Naast [[Carlo Carrà]] lag De Chirico vanaf 1917 ten grondslag aan de [[Pittura metafisica]] of de metafysische schilderkunst, een kunstrichting in de Italiaanse moderne kunst. In hun werk worden voorwerpen en figuren zeer realistisch afgebeeld maar uit totaal verschillende causale en temporele contexten gecombineerd in [[lijnperspectief|lijnperspectivische]] constructies. Daardoor werd, zoals in het surrealisme en het [[magisch realisme]], de raadselachtigheid van de objectwereld beklemtoond. Ook de conventionele orde en de plaatsing van de dingen werd op die wijze geïroniseerd. Behalve op Magritte heeft de vroege De Chirico veel invloed uitgeoefend op talrijke andere beeldendbeeldende kunstenaars, noemen wij hier slechts: [[Paul Delvaux]], [[Salvador Dali]], [[Carel Willink]], [[Yves Tanguy]] en [[Max Ernst]].
 
De Chirico schreef ook een roman, ''Hebdomeros'' (Parijs 1929), waarvan in 1973 ook een Nederlandse vertaling verscheen bij Meulenhoff, Amsterdam. Dit werk ademt dezelfde sfeer als de schilderijen uit zijn metafysische periode.