Ardipithecus ramidus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 39:
==Levenswijze==
''Ardipithecus'' woonde in een vrij bosrijke [[habitat]]. Hij liep echter wel rechtop. De vrij sterk afstaande eerste teen zou een grijpende functie behouden kunnen hebben en is gezien als een aanwijzing dat het dier nog vaak in bomen klom. ''Ardipithecus'' at ook planten uit het bos, geen dieren. De meeste fossielen uit de lagen waarin het gevonden is betreffen [[antilopen]] uit de [[Tragelaphinae]] en apen uit de [[Colobinae]].<ref>Tim D. White1, Stanley H. Ambrose, Gen Suwa, Denise F. Su, David DeGusta, Raymond L. Bernor, Jean-Renaud Boisserie, Michel Brunet1, Eric Delson1, Stephen Frost, Nuria Garcia, Ioannis X. Giaourtsakis, Yohannes Haile-Selassie, F. Clark Howell, Thomas Lehmann, Andossa Likius, Cesur Pehlevan, Haruo Saegusa, Gina Semprebon, Mark Teaford, Elisabeth Vrba, 2009,</ref>
In 2015 concludeerde een studie dat de zwakkere hoektanden wezen op een verhoogde ouderzorg: mannetjes zouden hun energie meer in de kinderen steken dan in het onderling vechten. Dat zou geleid hebben tot minder [[seksuele dimorfie]] en meer [[pedomorfie]], het behoud van kinderlijke trekken. Dit zou een belangrijke factor geweest zijn in de evolutie van de mens, in een proces van zelfdomesticering.<ref>Clark, Gary; Henneberg, Maciej. 2015. "The life history of ''Ardipithecus ramidus'': A heterochronic model of sexual and social maturation". ''Anthropological Review''. '''78'''(2): 109-132</ref> Een vervolgstudie uit 2017 stelde dat bij ''A. ramidus'' het [[strottenhoofd]] dieper lag en de [[lordose]], de S-kromming, van de ruggegraat sterk was. Dat zou de ontwikkeling van het [[spreken]] en daarmee de [[taal]] hebben bevorderd alsmede die van het [[zingen]].<ref>Clark, Gary; Henneberg, Maciej. 2017. "''Ardipithecus ramidus'' and the evolution of language and singing: An early origin for hominin vocal capability". ''HOMO''. '''68'''(2): 101</ref>
| |||