Verfransing van Brussel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Hooiwind (overleg | bijdragen)
Hooiwind (overleg | bijdragen)
Regel 388:
 
====Talentellingen====
De taalwet van 1921 werd verder uitgewerkt in de [[Taalwetgeving in België#Nationale tweetaligheid of taalgebieden|taalwet van 1932]],<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 71--> die van het Nederlands de enige bestuurstaal maakte voor de centrale, provinciale en lokale besturen in de vier Vlaamse provincies en de [[arrondissement Leuven|arrondissementen van Leuven]] en [[arrondissement Brussel|Brussel]] (met uitzondering van de Brusselse agglomeratie). Gemeenten aan de taalgrens of in de omgeving van Brussel kregen tweetalige dienstverlening als bij een tienjaarlijkse [[talentelling]] de taalminderheid groter bleek dan 30%,<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 88--><ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 123--><ref name="wils2"/><!--zie bladzijde 66--> een cijfer bepleit door de Walen om te vermijden dat in Wallonië gemeenten in aanmerking zouden komen voor Nederlandstalige dienstverlening.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 72--> De bestuurstaal zou wijzigen als die minderheid groter werd dan 50%.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijdes 71-72--><ref name="swenden"/><!--zie bladzijde 123-->
 
Als reactie op de taalwetgeving ontstonden verschillende actiegroepen die de Franse taal verdedigden.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 18--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijdes 249-250--> In dit kader pasten de strijd tegen de invoering van tweetaligheid en voor het behoud van de "vrijheid van gezinshoofd" (vrije keuze van de onderwijstaal),<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 18--> een belangrijke factor in de verfransing.<ref name="kesteloot"/><ref name="affiches">{{fr}} {{cite book |url=http://www.tlfq.ulaval.ca/axl/europe/belgique_affiche-1832.htm |title=La « tyrannie flamingante » vue par les francophones |first=Paul |last=Tourret |coauteurs= |year=2001 |edition=Affiches publiées par la « Ligue contre la flamandisation de Bruxelles »|publisher=Université Laval |isbn= |accessdate=26 april 2013}}</ref><!--zie bladzijde 42--> De taalwet van 1932 maakte van de streektaal ook de onderwijstaal — niet enkel voor de openbare maar ook voor de [[Katholieke school|vrije scholen]] — met uitzondering van de Brusselse agglomeratie en de gemeentes langs de taalgrens.<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 88--><ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijdes 68-69--> In die gemeentes moest het gezinshoofd een formulier invullen waarin hij verklaarde wat de taal gesproken binnen het gezin was; het kind zou dan school lopen in die taal.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijdes 68-69--> De controle hierop was evenwel zo gering dat dit verdere verfransing niet verhinderde.<ref name="kesteloot"/><!--zie bladzijde 77--><ref name="treffers"/><!--zie bladzijde 20--><ref name="wouters">{{nl}} {{cite book