Steven Weinberg: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
1 bron(nen) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.4.2) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 19:
== Biografie ==
Weinberg werd geboren in New York als zoon van de [[Joodse Amerikanen|Joodse]] immigranten Frederick en Eva Weinberg. In 1950 behaalde hij zijn diploma aan de ''[[Bronx High School of Science]]'', in dezelfde klas als mede-Nobelprijswinnaar
Hij verkreeg in 1954 zijn bachelorgraad aan de [[Cornell-universiteit]]. Hierna ging hij voor een jaar naar het [[Niels Bohr-instituut]] in [[Kopenhagen]] voor zijn vervolgstudie en om onderzoek te doen. Na terugkomst vervoegde hij de [[Princeton-universiteit]] waar hij in 1957 zijn Ph.D.-graad behaalde onder [[Sam Freiman]].
== Carrière ==
Na zijn promotie werkte Weinberg als [[postdoc]]-onderzoeker aan de [[Columbia-universiteit]] (1957-1959) en als docent aan de [[universiteit van Californië - Berkeley]] (1959-1966). Hier werkte hij aan uiteenlopende onderwerpen binnen de deeltjesfysica, zoals het energiegedrag van de [[kwantumveldentheorie]], symmetriebreking, pionverstrooiing, [[infrarood]]-[[foton]]
Van 1966 tot 1969 was hij Loeb Lecturer aan de [[Harvard-universiteit]] en gasthoogleraar bij het [[Massachusetts Institute of Technology]] (MIT). In 1969 verkreeg hij daar een baan als hoogleraar bij de faculteit natuurkunde. In 1973 nam hij de
Het was in 1967, tijdens zijn gasthoogleraarschap bij het MIT, dat Weinberg zijn model voorstelde van de unificatie van elektromagnetisme en de zwakke kernkracht (die ervoor zorgt dat atoomkernen vervallen).<ref>{{Citeer journal
Regel 42:
}}</ref> Bij een energie van ruwweg 100 GeV bleken beide krachten fundamenteel niet meer van elkaar te onderscheiden. Weinbergs model, nu bekend als de [[elektrozwakke wisselwerking]], had dezelfde symmetrische structuur als Glashows voorstel uit 1961 – beide modellen bevatte de toen nog onbekende zwakke interactie tussen leptonen, bekend als de neutrale stroom en gedragen door het [[Z-boson]]. De ontdekking van dit Z-boson in 1973 was een verificatie voor de theorie van de elektrozwakke wisselwerking.
In 1979, zes jaar na de experimentele ontdekking van neutrale stromen – en daarmee de ontdekking van het bestaan van het Z-boson, kreeg Weinberg de Nobelprijs voor de Natuurkunde, samen met Sheldon Glashow en Abdus Salam (die onafhankelijk de theorie van de elektrozwakke unificatietheorie had voorgesteld, gebaseerd op [[spontane symmetriebreking]]).
In 1982 vertrok Weinberg naar de [[Universiteit van Texas in Austin]] waar hij de ''Theory Group'' oprichtte binnen de faculteit natuurkunde.
| |||