Verdrag van Ribemont (880): verschil tussen versies

Toen Lodewijk de Stamelaar in april [[879]] reeds overleed werd dit verdrag op de proef gesteld. Een westerse delegatie onder leiding van [[Jocelin van Parijs|Gauzlin]], bisschop van Parijs en de latere beschermer van de stad tegen aanvallen van de Noormannen, nodigde Lodewijk de Jonge uit om de heerschappij van [[West-Francië]] over te nemen. Omdat ook zijn vrouw [[Liutgard van Saksen (845-885)|Luitgard]] hier voorstander van was, viel Lodewijk West-Francië binnen. Hij kwam tot [[Verdun (Meuse)|Verdun]], maar nadat zijn neven, de nieuwe koningen van Frankrijk, [[Lodewijk III van Frankrijk|Lodewijk III]] en [[Karloman van Frankrijk]], hun deel van [[Midden-Francië]], [[Hertogdom Lotharingen]] aan hem gaven, trok Lodewijk de Jonge zich terug.

Ondertussen had [[Bosso van Provence]], een edele die niet van [[Karolingen|Karolingische afkomst]] was, zich laten uitroepen tot koning van de [[Koninkrijk Bourgondië|Provence]]. Bovendien hervatten de Noormannen hun offensieven. Om aan deze bedreigingen het hoofd te bieden, besloten de Karolingische koningen om hun geschillen opzij te zetten en om gemeenschappelijk op te treden. Zij ontmoetten elkaar in [[Ribemont]], tegenwoordig in het tegenwoordige departement [[Aisne (departement)|Aisne]]. In ruil voor de neutraliteit van Lodewijk de Jonge, bevestigden de koningen van Frankrijk dat het deel van [[Midden-Francië|Lotharingen]] en [[Magna Frisia|Frisia]] dat zij sinds het [[Verdrag van Meerssen]] in bezit hadden nu onder Lodewijk de Jonge viel en konden zij optrekken tegen Bosso.