Castraat: verschil tussen versies

'''Castraten''' waren in Europa volwassen mannelijke [[zanger]]s die in hun jeugd (voordat ze 10 jaar oud waren) [[castratie|gecastreerd]] werden om hun hoge (sopraan-)stem te kunnen behouden. Het verwijderen van de [[teelbal|testikels]] hield de stembanden klein, maar liet het lichaam en vooral de longen doorgroeien, waardoor goede castraten hun ’kinderstem’ met grote kracht konden laten klinken. In de periode van de [[barokmuziek]] werd castraatzang hogelijk gewaardeerd, onder meer in kerkkoren en opera's. Maar reeds veel vroeger werden castraten in Europa gesignaleerd. Reeds voor 1600 werkte [[Orlandus Lassus]] in München met castraten. De traditie is vooral bekend als Zuid-Europees en meer in het bijzonder Italiaans. Vermoedelijk is ze echter afkomstig uit het [[Nabije Oosten]] en kwam ze Europa binnen via Spanje. Ze waren nodig omdat vrouwen niet in het openbaar mochten optreden. Hun rol werd dan ingenomen door castraten. In het protestantse [[Noord-Europa]] was castratie van jongens verboden en in de protestantse kerkmuziek speelden castraten geen rol. De praktijk van prepuberale castratie verminderde sterk in de laat 18e eeuw en werd in Italië verboden in [[1870]], terwijl Paus Leo XIII het in dienst nemen van nieuwe castrati in de kerk verbood in 1878.{{Bron?||2015|06|21}}