Tramlijn 4 (Île-de-France): verschil tussen versies

De lijn loopt over de zogenaamde 'Ligne des Coquetiers' die voor de opening van de tramdienst in zijn geheel verdubbeld is. De oorspronkelijke dienst werd gestaakt in december 2003 vanwege slechte prestaties, een laag aantal reizigers en verouderd materieel ([[SNCF BB 16500|BB 16500]] + [[Rame Inoxinox de Banlieuebanlieue|RIB]]). Besloten werd om de lijn in compleet nieuwe vorm terug te laten keren: een hybride vorm halverwege trein en tram in. Ze werd de eerste Franse lijn naar het tram-train concept en enige verlengingen zullen op trambanen worden aangelegd.

De lijn is aangelegd op de plek van een aantal bospaden in het [[Forêt de Bondy]], een groot bos op 15 kilometer van Parijs. De 7,9 kilometer lange spoorlijn op [[normaalspoor]] opendewerd op 7 augustus 1875 geopend. InitiatiefHet initiatief voor de bouw werd genomen door een groep van industriëlen en grondbezitters, de markies van [[Aulnay-sous-Bois]] Dominique de Gourgues, burgemeester van Aulnay van 1866 tot 1893 en het bedrijf Schacher, Letellier et Cie, onder leiding van de ingenieur Louis-Xavier Gargan, die hout en gips won en verhandelde.

Op aanvraag van de industrie, die de eerste stap wouwilde zetten in de aanleg van spoorlijnen naar alle uithoeken van Frankrijk, gaf de minister van Financiën [[Pierre Magne (minister)|Pierre Magne]] op [[7 februari]] [[1868]] toestemming om de lijn aan te leggen. Na de [[Frans-Pruisische Oorlog]] is de lijn bij het wetsbesluit van [[6 juni]] [[1872]] tot openbaar nut verklaard ([[Déclaration d'utilité publique|DUP]]). Omdat de lijn rendabel werd beschouwd, werden er geen afspraken gemaakt over schuldverdeling.

De lijn dankt haar naam aan de ''Chemin des Coquetiers'', een middeleeuws pad dat gebruikt werd door handelaren in eieren, melk, kaas en andere zuivelproducten die op weg waren naar de [[Faubourg Saint-Antoine]]. Het station Les Coquetiers ligt vrijwel op de plek van dat pad.{{feit}}

De oorspronkelijk enkelsporige spoorlijn kende weinig [[Kunstwerkkunstwerk (bouwkundig)|kunstwerken]]. Het enige kunstwerk was de brug over het [[Canal de l'Ourcq]] in [[Rougemont - Chanteloup]]. Op de plek van deze brug stond eerst een brug die gebouwd was voor de [[hertog van Berry]], maar die door de stad Parijs werd gesloopt in 1860. Zoals bij elke brug die in de periode vlak na de Frans-Pruisische Oorlog is gebouwd, eiste het leger dat de brug makkelijk op te blazen viel. Het Pruisische leger had namelijk bewezen makkelijk bruggen over te kunnen steken omdat het Franse leger er niet in geslaagd was de bruggen op te blazen. Tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog is de brug ook opgeblazen, maar de schade was na vijf maanden weer hersteld.

De oorspronkelijk erg natte grond is verhard door de aanleg van spoordijken[[spoordijk]]en. De acht kilometer lange lijn telde in eerste instantie 15 spoorwegovergangen. Door het ontbreken van veel kunstwerken kon de lijn snel aangelegd worden, er zat drie jaar tussen verklaring van openbaar nut en de opening.

De lijn werd geopend voor reizgersvervoer op 1 april 1875, onder grote druk van de lokale bewoners die de lijn ook woudenwilden gebruiken. De lijn telde in eerste instantie slechts drie tussenstations: Gargan, l'Abbaye en Le Raincy. Het laatste werd opgeëist door het dorp [[Le Raincy]] dat in 1869 gesticht werd vanwege de verkaveling van de grond rond het dorp.

Het reizigersmaterieel bestond uit drie rijtuigen met gedeeldgedeelde eerste en tweede klas, die een lengte hadden van 8,91 meter en een capaciteit van 17 personen per klasse, en drie rijtuigen met derde klasse, die een lengte hadden van 8,05 meter en een capaciteit van 50 personen waarvan 10 in een vrouwencompartiment. Het goederenmaterieel bestaat uit vier gesloten wagons, twee bagagerijtuigen, vijf wagons met hoge zijkanten en achttien kiepwagens.

In 1876 ontstaan er verschijnselen vanontstonden financiële problemen en in 1877 kende het bedrijf een negatief bedrijfsresultaat. De graaf van Gourgues verzocht de departementele raad van [[Seine-et-Oise]] om het bedrijf uit de financiële problemen te halen, het failliet te laten gaan of het over te laten nemen. Na een mislukte poging om de lijn deel uit te laten maken van de [[Grande Ceinture]]-spoorlijn, wordt besloten om de exploitatie van de lijn over te laten nemen door de Compagnie des chemins de fer de l'Est. De Compagnie du chemin de fer de Bondy à Aulnay wordtwerd op 16 augustus 1860 failliet verklaard.

De Compagnie des chemins de fer de l'Est neemtnam op 12 augustus 1880 de tijdelijke exploitatie van de lijn over. ZijDaartoe nemen daartoewerd de Compagnie du chemin de fer de Bondy à Aulnay overovergenomen, wat toegestaan werd met het wetsbesluit van 23 augustus 1880. De Compagnie de l'Est krijgtkreeg daardoor de taak om de lijn te onderhouden en de nodige investeringen te doen.

De Compagnie des chemins de fer de l'Est bereed de lijn in het begin met 12 gecombineerde personen- en goederentreinen per dag, en voerde in de eerste jaren grote werkzaamheden aan de sporen uit: het spoor wordtwerd vernieuwd en de naastgelegen voetpaden wordenwerden verhard. Ook wordtwerd besloten om het spoor tussen Bondy en Gargan te verdubbelen, en op dit stuk nieuwe stations te openen. De bijbehorende werkzaamheden waren in 1914 afgerond. Na de afronding van de werkzaamheden telttelde de lijn de volgende stations:

Op 1 januari 1938 wordenwerden vrijwel alle nationale spoorwegmaatschappijen in Frankrijk gefuseerdsamengevoegd tot de [[SNCF]], een naamloze vennootschap waarvan de staat 51% van de aandelen bezitbezat. Ze nam de activa en het personeel van grote bedrijven over en exploiteert daarom sindsdien de lijn.

De Tweede Wereldoorlog leidtleidde ertoe dat het voorstadsverkeer ernstig verstoord wordtwerd, mede door vorderingen van het bezettingsleger. Het treinverkeer op de lijn wordtwerd gestopt na een bombardement op Noisy-le-Sec in april 1944, dat ook het depot voor het materieel van de lijn slooptetrof. De treindienst wordtwerd niet hervat tot september 1944.

In 1950 exploiteertexploiteerde de SNCF in de spits stoomtreinen tussen Paris-Est en Gargan, en dieseltreinstellen tussen Gargan en Aulnay-sous-Bois. In de daluren rijdt erreed een pendeltreinstel tussen Bondy en Aulnay-sous-Bois.

Op 22 mei 1962 wordtwerd de sectie Bondy - Gargan geëlektrificeerd, met een spanning van 25 [[Kilovolt|kV]] 50 [[Hertz (eenheid)|Hz]] [[wisselspanning]]. De exploitatie werd geknipt: op het noordelijke deel reden dieseltreinstellen van het type [[SNCF X 3800|X 3800]], op het zuidelijke gedeelte reden [[Rame inox de banlieue|RIB]]-treinstammen gekoppeld aan locomotieven type [[SNCF BB 16500|BB 16500]] en [[SNCF BB 17000|BB 17000]]. HetDe noordelijkeelektrificatie van het noordelijk gedeelte iswas geëlektrificeerdvoltooid op 14 september 1977,; sindsdien rijden de elektrische treinen van de zuidelijke sectie ook op de noordelijke sectie. Sinds 1980 rijden de treinen van de spoorlijn weer door naar het Gare de l'Est in Parijs, uit kostenoverwegingen. {{feit}}

Door een intensivering van het autoverkeer wordenwerden de vele spoorwegovergangen op de lijn een probleem voor de doorstroming. Alhoewel de lijn origineeloorspronkelijk in het platteland lag, is de lijn geleidelijk omgeven door veel gebouwen, waardoor hethij nu in een dichte stedelijke omgeving ligt. De frequente sluiting van spoorwegovergangen veroorzaakt zoveel files, dat er soms een echte verlamming van het lokaal verkeer ontstaat. Er is over nagedacht om de lijn in een sleuf te leggen, maar hier is van afgezien vanwege de hoge kosten. Om de doorstroming op de lijn toch iets te verbeteren wordtis het goederenverkeer op de lijn op 26 september 1993 gestaakt.

Bij het ontwerpen van de [[RER E]] werd besloten om de treinen op de lijn in te korten tot een pendeltrein Bondy - Aulnay-sous-Bois, om ruimte te houden op [[Spoorlijn Paris-Est - Strasbourg|de hoofdlijn]] voor [[Dienstregelingspad|treinpaden]] naar [[Station Meaux|Meaux]]. Dit had als gevolg dat het aantal reizigers op de lijn aanzienlijk daalde:. In 1992 werd de lijn dagelijks door 16.500 passagiers gebruikt, in november 1999 (vijf maanden na de opening van de [[RER E]]) was dit gedaald tot 10.000.

* De aanleg van een tram op gereserveerde rijstroken, met een bijbehorend [[Profiel van vrije ruimte|PVR]], met trams van 2,20 m tot 2,65 m breed, waarbij de overwegen zouden worden vervangen door kruispunten. Dit project zou 100 miljoen euro kosten, en zou verlengingen naar het winkelcentrum Parinor en de Citroën-fabriek in Aulnay en naar Noisy-le-Sec en Val de Fontenay in het zuiden mogelijk maken

* De aanleg van een [[Tram-train]], hetgeen goedkoper zou zijn doordat een groot deel van de huidige apparatuur niet vervangen zou hoeven worden, en aansluitingen met andere spoorlijnen mogelijk zouden blijven. Dit plan is in grote lijnen ook uitgevoerd

* De aanleg van een aansluiting op de spoorlijn naar [[luchthaven Parijs-Charles de Gaulle]] in het noorden en de [[Grande Ceinture|Grande Ceinture-spoorlijn]] in het zuiden, om zo de Parijse luchthavens beter te verbinden. Dit project is vervangen door de [[LGV Interconnexion Est]]

Reeds in juni 2004, zes maanden na de staking van de treindienst, begon de restauratie. Alle sporen van de lijn zijnwerden weggehaald en daarna opnieuw aangelegd, de bovenleiding iswerd vervangen, de perrons van de stations zijnwerden gesloopt en opnieuw aangelegd en de lijn werd verdubbeld tussen Gargan en Aulnay-sous-Bois is verdubbeld. Om de spoorverdubbeling mogelijk te maken iswerd de Rougemont-spoorbrug over het [[Canal de l'Ourcq]] verbreed. Ook iswerd in juni 2005 de brug over de RN3, vlak ten noorden van het station Gargan, gesloopt.

Zes maanden na de sloop van de brug over de RN3later, in januari 2006, iswerd een nieuwe brug op zijn plek getakeld, tijdens een nachtelijke operatie. Hiervoor moest de drukbereden RN3 afgesloten worden. In de zomer van 2006 werden een voor een de nieuwe trams afgeleverd, waarna testritten gedaan konden worden. Op 20 november 2006 kon de lijn heropend worden.

De huidige route van vandaag is 7,9 km lang, heeft 11 haltes en verbindt zes plaatsen. De maximumsnelheid is 70 km/h, maar in stedelijke gebieden is de snelheid beperkt tot 50 km/h, op kruispunten zelfs tot 30 km/h. De reistijd tussen de beide eindpunten bedraagt 19 minuten. Te [[Station Bondy|Bondy]] is er een aansluiting op de [[RER E]], te [[Station Aulnay-sous-Bois|Aulnay-sous-Bois]] kan overgestapt worden op de [[RER B]].

In tegenstelling tot de andere Parijse tramlijnen wordt lijn 4 niet door de [[Régie Autonome des Transports Parisiens|RATP]] geëxploiteerd, maar door de spoorwegmaatschappij SNCF geëxploiteerd. De trams rijden over treinrails en de in Noord-Frankrijk gebruikelijke spanning van 25 kV. Aan de andere kantAnderzijds wordt er op de lijn rechts gereden, zoals gebruikelijk bij trams en in tegenstelling tot Franse treinen. Op de lijn is er een verkeersleiding en zijn er (weliswaarspoorseinen aangepaste)- spoorseinenzij het aangepast.

[[FileBestand:Plan T4 Paris.png|thumb]]

In de oorspronkelijke plannen zou de lijn 40.000 passagiers per dag moeten gaan trekken, maar deze doelstellingen zijn nog niet gehaald: er waren slechts 29.000 reizigers per dag in oktober 2007, 35.000 in 2013. Mede daarom zijn er plannen om de lijn door te trekken naar Clichy-Montfermeil. Deze verlenging zou in 2017 geopend moeten worden.{{feit}}