Syrische Oorlogen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 20:
==Derde Syrische Oorlog (246–241 v.Chr.)==
De Derde Syrische Oorlog begon met een van de vele opvolgingscrisissen die de Hellenistische staten plaagden. Antiochos II liet twee ambitieuze moeders, zijn verstoten vrouw Laodice en Ptolemaeus' dochter Berenice achter in een strijd om respectievelijk elk hun zoon op de troon te krijgen. Laodice beweerde dat Antiochos haar zoon had genoemd toen hij op zijn doodsbed lag, maar Berenice redetwistte dat haar pasgeboren zoon de rechtmatige erfgenaam was. Bernice vroeg haar broer [[Ptolemaeus III Euergetes|Ptolemaeus III]], de nieuwe
Ptolemaeus verklaarde de oorlog aan Laodices zoon, [[Seleucus II Callinicus|Seleukos II]], en behaalde grote successen tegen hem. Hij won veldslagen tegen Seleukos in Syrië en Anatolië, waarbij hij Antiochië voor een korte tijd kon innemen en hij zou zelfs [[Babylon (stad)|Babylon]] bereikt hebben.<ref>[http://www.livius.org/cg-cm/chronicles/bchp-ptolemy_iii/bchp_ptolemy_iii_01.html Ptolemy III chronicle]</ref> Deze overwinningen werden ontsierd door het verlies van de [[Cycladen]] aan Antigonos Gonatas in de [[Slag bij Andros (246 v.Chr.)|slag bij Andros]]. Seleukos had ook tegenslagen. Zijn dominante moeder vroeg hem om een co-regentschap te sluiten met zijn jongere broer, Antiochos. Deze verklaarde al snel de onafhankelijkheid, waardoor hij Seleukos' verdediging tegen Ptolemaeus sterk verzwakte.
In een vredesverdrag in 241 v.Chr. kreeg Ptolemaeus nieuwe gebieden op de noordkust van Syrië, waaronder ook de haven van Antiochië. Het
==Vierde Syrische Oorlog (219–217 v.Chr.)==
Regel 31:
Egypte was ondertussen sterk verzwakt. De heerschappij van [[Ptolemaeus IV Philopator]] begon met de moord van de Koningin Moeder [[Berenice II]]. De jonge koning kwam al snel onder de invloed van zijn hovelingen. Zijn ministers gebruikten hun macht voor hun eigen goed, tot grote ontevredenheid van het volk.
Antiochos wilde voordeel behalen uit deze chaotische situatie. Hij begon in 219 v.Chr. de Vierde Syrische Oorlog. Hij heroverde de haven van Antiochië als steden in Fenicië, waaronder ook [[Tyrus]]. Liever dan onmiddellijk Egypte binnen te vallen, wachtte Antiochus nog meer dan een jaar in Fenicië, waarbij hij zijn nieuw veroverde gebieden consolideerde en luisterde naar diplomatische voorstellen van het
Ondertussen begon Ptolemaeus' minister een leger te verzamelen en te trainen. Hij rekruteerde niet enkel uit de lokale Griekse populatie, zoals Hellenistische legers normaal gezien waren, maar ook uit de Egyptische bevolking, waarbij hij minstens 30.000 inboorlingen in de falanx kon gebruiken. Deze innovatie had voordelen, maar zou later vreselijke gevolgen hebben voor de stabiliteit van het rijk. In de zomer van 217 v.Chr. viel Ptolemaeus Antiochus aan in de [[slag bij Raphia]], de grootste slag sinds de [[slag bij Ipsus]], een slag die meer dan tachtig jaar daarvoor plaatsvond.
Ptolemaeus' overwinning verzekerde hem van zijn controle over Coele-Syrië, maar de zwakke koning durfde niet nog verder Antiochus' rijk binnendringen, zelfs niet om de haven van Antiochië te heroveren. Het
==Vijfde Syrische Oorlog (202–195 v.Chr.)==
Regel 44:
In 200 v.Chr. zond [[Romeinse Republiek|Rome]] boodschappers naar Philippus en Antiochus om hen te vragen om af te zien van een invasie van Egypte. De Romeinen zouden te erg leiden door verstoringen in de graantoevoer vanuit Egypte, die essentieel was voor de bevolking in Italië.
Problemen in zijn eigen koninkrijk dwongen Ptolemaeus om een snelle conclusie te nemen. De inboorlingen van Egypte rebelleerden elke keer opnieuw en brachten zo oproer en opstanden in het koninkrijk. Economische problemen zorgden ervoor dat de
==Zesde Syrische Oorlog (170–168 v.Chr.)==
| |||