Apoptose: verschil tussen versies

Een cel kan op twee manieren doodgaan. Apoptose, zoals hier besproken, of [[necrose]]; dit is het proces waarbij een cel op een abrupte manier doodgaat. Hierbij wordt de inhoud van de cel, het [[cytoplasma]], in het omringende weefsel vrijgelaten. Dit heeft vaak een activerende werking op het immuunsysteem, waardoor er een [[Ontsteking (geneeskunde)|ontstekingsreactie]] kan ontstaan.

 

 

Een voor een cel meer georganiseerde manier van doodgaan is apoptose. Apoptose heet geprogrammeerde celdood, omdat in elke cel de mechanismen aanwezig zijn, die apoptose mogelijk maken. Als een cel signalen van zijn omgeving ontvangt die de cel tot apoptose dwingen, of als de cel zoveel schade heeft opgelopen dat verder bestaan niet mogelijk is, wordt een intracellulair mechanisme geactiveerd. Dit mechanisme leidt uiteindelijk tot de activatie van [[protease]]n, de zogenaamde [[caspase]]s (cysteïne-aspartylprotease). Deze [[proteïne|eiwitten]] zetten de cel aan tot de afbraak van eiwitten en [[Desoxyribonucleïnezuur|DNA]]. De [[substraat (biochemie)|substraten]] van de caspases bevinden zich in de [[celkern]], het [[cytoplasma]] en het [[cytoskelet]].