Pareto-principe: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
Het '''Paretoprincipe''', in de volksmond ook wel de 80-20-regel genoemd, is een [[economie|economische]] regel die
== Algemeen ==
Joseph Juran ontdekte dat de 80-20-verhouding op heel veel aspecten toepasbaar is en veralgemeende de regel door te stellen dat 80% van de uitkomsten verklaard kan worden door 20% van de oorzaken. Zo kan in een schoolklas 20% van de kinderen 80% van het lawaai veroorzaken, terwijl in de chemische industrie 20% van de processen 80% van de uitstoot veroorzaakt. Door dit te weten kan men de efficiëntie van de probleemaanpak verhogen, door zich meteen op die 20% te richten. Dit principe werd door Dorian Shainin en Keki Bhote verder uitgewerkt en toegepast: door zich te richten op de variabele die de grootste invloed heeft, kan men een probleem efficiënt aanpakken.▼
▲Zo kan in een schoolklas 20% van de kinderen 80% van het lawaai veroorzaken, terwijl in de chemische industrie 20% van de processen 80% van de uitstoot veroorzaakt. Door dit te weten kan men de efficiëntie van de probleemaanpak verhogen, door zich meteen op die 20% te richten. Dit principe werd door Shainin en Keki Bhote verder uitgewerkt en toegepast: door zich te richten op de variabele die de grootste invloed heeft, kan men een probleem efficiënt aanpakken.
In de media komt het paretoprincipe onder de aandacht bij [[weblogs
== Kritiek ==
Kritiek op dit paretoprincipe is dat het hier een versimpeling van de werkelijkheid betreft. Er is geen onderliggende [[Wet (wetenschap)|wetmatigheid]] die suggereert dat 20% van de mensen 80% van de middelen dient te beheersen. In veel economische systemen is dit dan ook niet het geval
== Zie ook ==
* [[Pareto-efficiëntie]]
* [[Matteüseffect]]<ref>{{en}}[http://arxiv.org/pdf/physics/0606085.pdf A Unified Framework for the Pareto Law and Matthew Effect using Scale-Free Networks]</ref>
{{Appendix}}
[[Categorie:Economische theorie]]
| |||