Versie van 8 jan 2018 16:21 bewerken Benedict Wydooghe (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 19.531 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 5 jun 2018 12:27 bewerken ongedaan maken 2a02:1810:9528:f00:402c:c21:2b52:7acc (overleg) →‎De revolutie groeit Nieuwere bewerking →
Regel 48: === De revolutie groeit === Ceaușescu, die zich niet bewust van de impact van de opstand in ~~Timisoara~~Timișoara, vertrok op 17 december op staatsbezoek naar [[Iran]], een bezoek dat al langer gepland was. Zijn vrouw [[Elena Ceaușescu]] bleef in Roemenië. Deze reis was een kans voor [[Ion Iliescu]], een van de leiders van de opstand tegen Ceaușescu. Iliescu was weliswaar onder het regime van Ceaușescu lid geweest van de Communistische Partij en had zich altijd al geprofileerd als een communistisch politicus, maar na het vertrek van Ceaușescu richtte hij de Nationale Raad voor de Redding van Roemenië (FSN) op. Ondertussen ging in de steden rond Boekarest de situatie van kwaad tot erger. De opstanden bleven zich uitbreiden, maar werden neergeslagen. Daar kwam een einde aan toen het leger de kant van het volk koos en zich dus tegen Ceaușescu richtte. Vanaf dat moment hadden de opstandelingen vrij spel. Ceaușescu keerde op 19 december terug naar zijn land, om op 20 december het volk via de televisie toe te spreken. In zijn toespraak gaf hij de [[Westerse wereld\|Westerse 'imperialisten']] de schuld voor de wantoestanden in zijn land. Ondertussen bleven de opstandelingen aan macht winnen. Daar was een dag later, op 21 december, toen Ceaușescu op het balkon van het gebouw van het Centraal Comité in Boekarest het volk toesprak, aanvankelijk niets van te merken. Dit was geen toespraak om het volk tot bedaren te brengen. De toespraak die hij hield, was een routinetoespraak, die zijn persoonsverheerlijking hoog moest houden. Duizenden Roemenen kwamen zoals altijd braaf naar het plein om daar naar hun leider te luisteren. Na afloop van een zo'n toespraak was het de gewoonte om minutenlang voor de leider te applaudisseren, maar deze keer kon Ceaușescu zijn toespraak niet afmaken. De stemming sloeg om toen de toehoorders begonnen te roepen en te joelen. Ceaușescu begreep niet wat er gebeurde. Hij stond verbijsterd op het balkon, terwijl zijn veiligheidsmensen hem maanden om terug naar binnen te gaan. Vol ongeloof stond hij daar te kijken naar de woeste menigte. Het leger, dat zich aan de kant van de demonstranten had geplaatst, deed niets. Ceaușescu had enkel de Securitate om zich te beschermen. Zonder het zelf te beseffen,kwam hij helemaal alleen te staan. De Securitate kon de boel niet meer keren.

Roemeense Revolutie: verschil tussen versies