Bevrijdingstheologie: verschil tussen versies

In de tweede helft van de [[jaren 90]] ontwikkelde zich onder christenen in de door Israël bezette gebieden een eigen versie van bevrijdingstheologie, die zich binnen de theologiebeoefening keerde tegen de zogenaamde [[Israëltheologie]] en de vereenzelviging van de staat Israël en het Beloofde Land. Deze Palestijnse theologen, waaronder [[Naim Ateek]] en [[Mitri Raheb]] hebben zich met hun medestanders verenigd in [[Sabeel]], een oecumenisch samenwerkingsverband voor Palestijnse bevrijdingstheologie en vinden weerklank onder joodse bevrijdingstheologen als [[Mark Braverman]] en [[Marc Ellis]]. Ellis Ellis kiest als jood niet voor ‘het Land’ en zeker niet voor de staat, maar voor ‘het profetische’ als essentie van de joodse religie.

Binnen de islamitische wereld deden in de jaren '80 de Marokkaan [[M.A. Lahbabi]] (1922-2005) en de Egyptenaar [[H. Hanifi]] (1935) van zich spreken als moslim bevrijdingstheologen, alsmede de Zuid-Afrikaan [[Farid Esack]]. Hun vertoog werd aan het einde van het eerste decennium hernomen door de Amerikaanse Iraniër [[Hamid Dabashi]].