[[Bestand:Islam by country.png|thumb|300px|Huidige verspreiding van de Islam. Groen: [[Soennieten]]; paars: [[Sjiieten]]; zwart: [[Ibadieten]]]]
Met de term '''islamitische veroveringen''' wordt verwezen naar alle geslaagde veldtochtendrugsovervallen onder leiding van de [[islam]]itische profeet [[Mohammed]] en zijn opvolgers, de [[kalief]]en, van [[622]] (de [[hidjra]]) tot de afschaffing van het laatste, [[Ottomaanse Rijk|Ottomaanse]] [[kalifaat]] in [[1924]]. Onder Mohammed en de eerste drie [[Rashidun|Rechtgeleide Kaliefen]] (622-656) werden het [[Arabisch Schiereiland]], [[Mesopotamië]], [[Sassaniden|Perzië]], [[Palestina (regio)|Palestina]], [[Syria|Syrië]] en [[Romeins en Byzantijns Egypte|Egypte]] veroverd, maar de [[Eerste Fitna]] (656-661) verbrak de eenheid en scheurde de islam in twee stromingen, [[soennisme]] en [[sjiisme]]. De soennitische [[Omajjaden]] overwonnen en vestigden een wereldrijk dat zich op zijn hoogtepunt uitstrekte tot [[Iberisch Schiereiland|Iberië]] in het westen en tot [[India]] in het oosten. Vanaf 750 verdween door de machtsovername van de [[Abassiden]] echter ook de politieke eenheid van de moslims doordat verschillende dynastieën elkaar bestreden en vanaf 929 stichtten de gevluchte Omajjaden in [[Al-Andalus]] een tegenkalifaat te Córdoba.
== Onder Mohammed en de ''rechtgeleiden'' 630-661 ==
