Geschiedenis van Polen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Boeren - Koppeling(en) gewijzigd naar agrariër
Regel 9:
Het verval van de cultuur in de late 4e eeuw valt samen met de inval van de [[Hunnen]] en de daaropvolgende [[Grote Volksverhuizing|westwaartse beweging]] van de Germaanse volkeren.
 
Pas daarna begonnen [[Slavische volkeren|Slavische stammen]], waarschijnlijk onder druk van de [[Avaren (Europa)|Avaren]], die omstreeks [[550]] uit Oost-Europa kwamen, zich in het vrijwel ontvolkte gebied te vestigen. Zoals eerst in de [[4e eeuw]] de Hunnen de status quo in beweging brachten, dreven in de [[6e eeuw|6e]] en de [[7e eeuw]] de Avaren andere volken voor zich uit en veranderden de etnische kaart van Europa. Ze joegen de Slavische volkeren uit hun thuisland tussen de [[Karpaten]] en de [[Don (Rusland)|Don]] naar het zuiden en het westen. De West-[[Westelijke Slaven]] overschreden rond 600 de [[Elbe (rivier)|Elbe]]-[[Saale (rivier)|Saale]]linie. West-Slavische stammen waren de [[Abodriten]], [[Wilzen|Veleti]], [[LiuticiLutici]], [[Sorben]] en ook de stam waaruit zich later de Polen zouden ontwikkelen, de [[Polanen (stam)|Polanen]].
 
De eerste pogingen tot de vorming van een staat door de West-Slaven vond plaats ten zuiden van het huidige Polen, in het gebied van het huidige [[Tsjechië]] en [[Slowakije]]. Rond 626 werd in de strijd tegen het rijk der Avaren het rijk van [[Samo (persoon)|Samo]] gesticht. Vanaf de tijd dat dit rijk vermoedelijk alweer rond [[660]] uiteengevallen was, valt er tot omstreeks 800 een leemte in de geschiedschrijving over de West-Slaven.
 
Bronnen treffen we pas weer aan tegen het einde van de [[8e eeuw]]. Deze geven informatie over de strijd van de [[Karolingische Rijk]] tegen de Avaren ([[791]] - [[796]]/[[803]]). In [[805]]/[[806]] werd door het Karolingische Rijk ter verdediging van de oostgrens een verdedigingslinie opgericht, de [[Limes Sorabicus]]. In 808 deporteerde [[Karel de Grote]] duizenden [[Saksen (volk)|Saksen]] uit Noordoost-Duitsland en gaf hun land aan de [[AbotritenAbodriten]], die bij de verovering van Saksen zijn bondgenoten waren geweest.
 
In de door Karel de Grote op de Avaren veroverde gebieden ontstonden kleine vorstendommen die gelieerd waren aan het rijk van Karel de Grote. Belangrijke rollen speelden vooral de vorstendommen van [[Groot-Moravische Rijk|Moravië]] en [[Nitra]] (in Slowakije, waaruit omstreeks [[830]] het [[Moravische Rijk]] ontstond. Onder [[SventoplukSvatopluk I]] bereikte dit rijk zijn grootste omvang en breidde zich uit tot delen van het huidige Polen, zoals Silezië en [[Klein-Polen]]. Het land tussen de [[Warthe]] en de [[Oder]] werd daarbij door keizer [[Arnulf van Karinthië]] in leen gegeven. Moravië en Bohemen vielen meer dan 100 jaar lang onder het aarts[[bisdom Regensburg]].
 
Het inmiddels [[kerstening|christelijk geworden]] Moravische Rijk werkte de politieke vereniging van de Polaanse krachten in de hand. Het Polaanse rijk werd naar Moravisch voorbeeld ingericht. In de [[9e eeuw]] berichtte een [[Beieren|Beierse]] aardrijkskundige voor de eerste maal over de Polaanse stammenstructuur in het huidige Polen. De missionaris onder de Slaven, [[Methodius van Thessaloniki|Methodius]], sprak in overdreven bewoordingen van een machtige staat van de stam van de [[Wislanen]], die reeds in de [[9e eeuw]] bestond en door hem naar de [[Oosterse Orthodoxie|Grieks-Byzantijnse traditie]] gekerstend was. Daartegenover kwam vanuit het westen de [[Rooms Katholieke Kerk|Roomse vorm]] van het christendom naar de Poolse gebieden, gedragen door Duitse vorsten en de [[Aartsbisdom Maagdenburg|bisschop van Maagdenburg]]. De strijd om de macht tussen oost en west was echter nog lang niet beslist.