De [[snelheid]] waarmee meteoroïden de atmosfeer binnenkomen bedraagt 35 000 tot 250 000 km/u (10 tot 70 km/s). Om de tocht door de dampkring te kunnen overleven, moet zelfs voor grote meteoroïden de snelheid niet hoger zijn dan ongeveer 100 000 km/u (27 km/s). Alleen zeer grote meteoroïden (meer dan 100 000 kg) ondervinden relatief zo weinig weerstand dat de snelheid voldoende blijft om bij inslag een krater te veroorzaken.
Een aanzienlijk deel van de meteoroïde verdampt en slechts een beperkt deel bereikt de aarde: vaak zelfs helemaal niets. De massa van de [[Sichote-Alinmeteoriet|Sichote-Alin-meteoroïde]] wordt geschat op 70 000 tot 100 000 kg, waarvan ongeveer 30 000 kg als meteoriet op de aarde is ingeslagen. De massa van de Nederlandse Glanerbrug-meteoriet bedroeg naar schatting vermoedelijk tussen de 20 tot 200 kg, waarvan minder dan 1 kg het aardoppervlak bereikte. De massa van de meteoriet die op 15 februari 2013 ontplofte boven [[Tsjeljabinsk]] bedroeg naar schatting tussen de 7.000 en 10.000 ton. De diameter van deze meteoriet zou ongeveer 17 meter geweest zijn op het moment dat de meteoor de dampkring binnenkwam. De energie die vrijkwam bij de ontploffing werd geschat op 500 [[TNT-equivalent|kiloton TNT]]. De snelheid van de meteoriet werd geschat op 30 km/s of 108.000 km/u.
De oudst bekende meteoriet heeft een [[Leeftijd|ouderdom]] van 4,56 [[miljard]] jaar. De meeste meteorieten van asteroïdale herkomst hebben een ouderdom rond 4,5 miljard jaar. Meteorieten van de maan en Mars zijn vaak jonger (enkele miljoenen jaren).
Wetenschappers kunnen door het onderzoeken van meteorieten meer te weten komen over het ontstaan van het [[zonnestelsel]]. Sommige meteorieten bestaan uit gesteente, andere uit ijzer. Op sommige plaatsen, zoals [[Antarctica]], zijn meteorieten (in het ijs en de sneeuw) makkelijker te vinden dan elders. Van sommige van deze meteorieten wordt aangenomen dat ze van [[Mars (planeet)|Mars]] afkomstig zijn, waarschijnlijk weggeslingerd door een meteorietinslag op die planeet.
