Egbert II van Meissen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robotgeholpen doorverwijzing: Meißen - Koppeling(en) gewijzigd naar Markgraafschap Meißen |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Utrecht - Koppeling(en) gewijzigd naar Aartsbisdom Utrecht (rooms-katholiek) |
||
Regel 4:
Egbert II was de laatste telg uit de [[Brunonen]]-dynastie die als graaf Midden-Friesland bestuurde. Hij was negen jaar oud als zijn vader [[Egbert I van Meißen|Egbert I]] in [[1068]] stierf. De jonge Egbert volgde hem op als graaf van Meißen, Stavoren, Oostergo, Westergo en IJsselgo. Hij staat erom bekend een van de grootste vijanden van Duitse keizer [[Hendrik IV van het Heilige Roomse Rijk|Hendrik IV]] te zijn, die overigens een neef van hem was. Hij kwam vier keer in verzet tegen zijn leenheer. Even vaak werden zijn graafschappen hem ontnomen.
Als Egbert in [[1076]] voor de eerste keer in opstand kwam tegen de keizer, moest hij zijn meerdere erkennen in de keizer. Na zijn onderwerping werd het markgraafschap [[Markgraafschap Meißen|Meißen]] hem als straf ontnomen. Egbert zinde op wraak en een jaar later verzette hij zich opnieuw tegen de keizer. Wederom werd hij verslagen en opnieuw moest hij als straf een graafschap afstaan. [[Zuidergo]] met [[Stavoren]] ging in [[1077]] formeel over naar [[bisschop]] [[Koenraad van Zwaben (bisschop)|Koenraad]]. De [[Aartsbisdom Utrecht (rooms-katholiek)|Utrechtse]]
Na de dood van Egbert II volgde zijn zuster [[Gertrudis van Brunswijk|Gertrudus]] hem op hoofd van de familie. Van keizer Hendrik kreeg zij de leenschapen Brunswijk en Meißen weer toebedeeld en na een paar jaar lobbyen werd haar echtgenoot [[Hendrik van Northeim]] tot graaf over het het graafschap Midden-Friesland benoemd.
|