Efeten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
De '''efeten''' ([[Oudgrieks]]: {{Polytonic|ἐφέται}} / ''ephétai''; letterlijk: toelaters) waren eenenvijftig rechters - door [[Draco (wetgever)|Draco]] ingesteld - in het oude [[Oude Athene|Athene]], die bij moord die onvrijwillig ({{Polytonic|ἄκων}} / ''ákōn'') was, hierover oordeelden op het binnenplein van het [[Palladion]].<ref>[[Aristoteles]], ''Athenaion Politeia'' 57.3-4.</ref> Zij trachten tot vergiffenis ({{Polytonic|αἴδεσις}} / ''aídesis'') te bekomen door een [[weergeld]] te bedingen. Indien ze daar niet in slaagden, werd de veroordeelde verbannen (hij krijgt wel bescherming totdat hij het grondgebied verlaten heeft; later geldt deze procedure ook voor niet-burgers).
Door [[Solon (Griekse oudheid)|Solon]] werden hun bevoegdheden overgedragen op de [[Areopaag]], met uitzondering van [[Doodslag (levensbeëindiging)|manslag]].<ref>[[Plutarchus]], ''Solon'' 19.2-4.</ref> Hierdoor kreeg de Atheense aristocratie een klap in haar gezicht, daar de eenenvijftig efeten gekozen werden uit de meest vooraanstaande families van Athene.<ref>[[Iulius Pollux]], ''Onomasticon'' VIII 125: {{Polytonic|ἐφέται τὸν μὲν ἀριθμὸν εἷς καὶ πεντήκοντα, Δράκων δ' αὐτοὺς κατέστησεν ἀριστίνδην αἱρεθέντας·}}.</ref>
==Noten==
{{References|90%|2}}
| |||