Zohar: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nog meer... Plus Baäl Sjem Tov — http://www.sofeer.nl/woordenlijst/b/baalsjemtov.htm |
Sjabtai Tsvi - http://www.sofeer.nl/woordenlijst/s/sjabtaitsvi.htm — Gershom Scholem is oké - http://www.sofeer.nl/woordenlijst/s/scholem.htm |
||
Regel 1:
{{Zie artikel|Voor de muziekgroep Zohar, zie [[Erran Baron Cohen]].}}
De '''Zohar''' ([[Hebreeuws]]: זהר "Schitterendheid, uitstraling") is een verzameling [[Commentaar (religie)|commentaren]] op de [[Thora]] (de vijf boeken van Mozes) en wordt veelal beschouwd als het belangrijkste werk van de [[jodendom|joodse]] [[mystiek]], de zogeheten [[Kabbala|Kabbalistiek]]. Het is een mystiek commentaar op de Thora, geschreven in klassiek [[Aramees]] en klassiek Hebreeuws. Het bevat een kabbalistische discussie over de natuur van [[God (jodendom)|God]], de oorsprong en de structuur van het universum, de natuur van de [[ziel (filosofie)|ziel]], [[
== Oorsprong ==
De Zohar is niet een enkel boek, maar een verzameling boeken. Deze boeken bevatten interpretaties van de [[Tenach]], en materiaal van theosofische theologie, mystieke kosmogonie en psychologie en wat sommigen antropologie zouden noemen. Volgens [[Gershom Scholem]] was het meeste van de Zohar geschreven in een verheven stijl van Aramees die in [[Palestina (regio)|Palestina]] werd gesproken tijdens de tweede eeuw (westerse jaartelling). De Zohar verscheen voor het eerst in [[Spanje]] in de dertiende eeuw, en werd uitgegeven door een joodse schrijver genaamd [[Moses ben Sjem Tov de Leon]]. Hij schreef dit werk toe aan een [[rabbijn]] uit de tweede eeuw, [[Sjimon bar Jochai]]. Volgens joodse geschiedschrijving verschool de rabbi zich 13 jaren lang, gedurende Romeinse vervolging, en bestudeerde hij de Thora met zijn zoon [[
Het feit dat de Zohar door een enkele persoon, Moses de Leon, is gevonden en dat het werk verwijst naar historische gebeurtenissen uit de posttalmoedische periode, zorgde ervoor dat de authenticiteit van het werk vanaf het begin werd betwijfeld. Er wordt een verhaal verteld over hoe na de dood van Moses de Leon, een rijke man uit Ávila genaamd Joseph, de weduwe een grote som geld aanbood voor het origineel waarvan haar man een kopie had gemaakt, en dat zij daarop zou hebben bekend dat haar man zelf het werk had geschreven. Zij zou hem diverse malen hebben gevraagd waarom hij het werk aan iemand anders toeschreef, waarop hij altijd zou hebben geantwoord dat leerstellingen die uit de mond komen van de wonderwerker Sjimon bar Jochai een winstgevende bron zouden zijn. Hoe ongeloofwaardig dit verhaal ook mag klinken, het toont in ieder geval aan dat sommigen korte tijd na het verschijnen van het werk geloofden dat het volledig door Moses de Leon was geschreven.
Regel 15:
De eerste aanval op het geaccepteerde auteurschap van de Zohar werd ingezet door Elijah Delmedigo. Zonder enige mening te geven over wie de werkelijke auteur van het werk was, probeerde hij in zijn "Bechinat ha-Dat" aan te tonen, dat het niet aan Sjimon bar Jochai toegeschreven kon worden. De tegenwerpingen waren dat (1) als de Zohar het werk van Sjimon bar Jochai was, het genoemd zou zijn in de talmoed, zoals het geval is met andere werken uit de talmoedische periode; (2) de Zohar bevat namen van rabbijnen die later leefden dan de tijd van Simeon; (3) indien Sjimon bar Jochai de vader van de kabbala was geweest, en hij door goddelijke openbaring geheime betekenis zaken zou hebben geweten, zouden zijn [[halacha|besluiten ten aanzien van de joodse wet]] aangenomen zijn geweest door de talmoed, maar dit is niet het geval; (4) indien de kabbala geopenbaarde kennis zou bevatten, dan zouden er geen uiteenlopende meningen zijn onder kabbalisten wat betreft de mystieke interpretatie van diverse zaken ("Bechinas ha-Das," ed. Wenen, 1833, p. 43).
Deze en soortgelijke argumenten werden gebruikt door Leon of Modena in zijn "Ari Nohem". Een werk over de kritiek op de Zohar werd geschreven, "Miṭpaḥat Sefarim," door [[Jacob Emden]], die, terwijl hij streed tegen de overgebleven aanhangers van [[
In het midden van de 20e eeuw leverde de joodse geschiedkundige Gershom Scholem in de ogen van sommigen overtuigend bewijs dat de Leon zelf hoogstwaarschijnlijk de auteur van de Zohar was. Zo merkte Scholem de veelvuldige fouten in de Aramese grammatica op en verdachte sporen van Spaanse woorden en zinspatronen in de tekst van de Zohar. Deze vermeende conclusies worden echter nog aangevochten door [[orthodox jodendom|orthodoxe joden]].
Regel 34:
* "Sitre Torah," over diverse onderwerpen.
* "Midrash ha-Ne'elam," dat passages van de tenach mystiek beschrijft aan de hand van aanwijzingen en [[gematria]] (mystieke numerologie of getallensymboliek).
* "Saba," dat een gesprek bevat tussen de profeet Elia en Sjimon bar Jochai over het dogma van [[Reïncarnatie|metempsychose]] (zielsverhuizing).
* "Yanuḳa," over het belang van het handenwassen voor maaltijden en over dergelijke onderwerpen, geschreven in naam van een kind, Hamnuna Saba, vanwaar de titel "Yanuḳa" (kind).
* "Tosefta" and "Matnitin," waarin de dogmatiek van de [[Hermetische
{{Navigatie jodendom}}
| |||