Zohar: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
niet hem steeds anders noemen, het gaat om dezelfde persoon — http://www.sofeer.nl/woordenlijst/m/mechilta3.htm |
nog meer... Plus Baäl Sjem Tov — http://www.sofeer.nl/woordenlijst/b/baalsjemtov.htm |
||
Regel 3:
== Oorsprong ==
De Zohar is niet een enkel boek, maar een verzameling boeken. Deze boeken bevatten interpretaties van de [[Tenach]], en materiaal van theosofische theologie, mystieke kosmogonie en psychologie en wat sommigen antropologie zouden noemen. Volgens [[Gershom Scholem]] was het meeste van de Zohar geschreven in een verheven stijl van Aramees die in [[Palestina (regio)|Palestina]] werd gesproken tijdens de tweede eeuw (westerse jaartelling). De Zohar verscheen voor het eerst in [[Spanje]] in de dertiende eeuw, en werd uitgegeven door een joodse schrijver genaamd [[Moses ben
Het feit dat de Zohar door een enkele persoon, Moses de Leon, is gevonden en dat het werk verwijst naar historische gebeurtenissen uit de posttalmoedische periode, zorgde ervoor dat de authenticiteit van het werk vanaf het begin werd betwijfeld. Er wordt een verhaal verteld over hoe na de dood van Moses de Leon, een rijke man uit Ávila genaamd Joseph, de weduwe een grote som geld aanbood voor het origineel waarvan haar man een kopie had gemaakt, en dat zij daarop zou hebben bekend dat haar man zelf het werk had geschreven. Zij zou hem diverse malen hebben gevraagd waarom hij het werk aan iemand anders toeschreef, waarop hij altijd zou hebben geantwoord dat leerstellingen die uit de mond komen van de wonderwerker
== Acceptatie van authenticiteit ==
Na verloop van tijd echter, werden de beweringen van Moses ben
De Zohar werd geciteerd door Todros Abulafia, Menachem Recanati en zelfs door Isaac van Akko, aan wiens naam het verhaal van het opbiechten van de weduwe van Moses de Leon is gerelateerd. Het is duidelijk dat Isaac geen acht sloeg op het zogenaamde opbiechten van de vrouw, en dat hij meer waarde toekende aan het getuigenis van Joseph ben Todros en van Jacob, een leerling van Moses de Leon, die hem beiden onder ede verzekerden dat het werk niet door Moses was geschreven. De enige tegenwerping die de moeite waard was voor diegenen die in de authenticiteit van de Zohar geloofden, was het feit dat verwijzingen ernaar in joodse literaire werken ontbraken. Het antwoord hierop was, dat Sjimon bar Jochai zijn leerstellingen niet op schrift had gesteld, maar deze mondeling aan zijn discipelen doorgaf, die deze op hun beurt ook mondeling aan hun discipelen doorgaven, tot de doctrines uiteindelijk in de Zohar op schrift werden gesteld. Wat betreft verwijzingen in het boek naar post-talmoedische gebeurtenissen, werd het niet verrassend gevonden dat Sjimon bar Jochai gebeurtenissen die in de toekomst zouden plaatsvinden, voorspeld zou kunnen hebben.
Regel 31:
* "Raze de Razin," dat handelt over de verbinding tussen de ziel en het lichaam.
* "Sefer Hekalot," dat de zeven hemelse sferen, het paradijs en de hel beschrijft.
* "Raya Mehemna," dat een conversatie tussen Mozes, de profeet Elia en
* "Sitre Torah," over diverse onderwerpen.
* "Midrash ha-Ne'elam," dat passages van de tenach mystiek beschrijft aan de hand van aanwijzingen en [[gematria]] (mystieke numerologie of getallensymboliek).
* "Saba," dat een gesprek bevat tussen de profeet Elia en
* "Yanuḳa," over het belang van het handenwassen voor maaltijden en over dergelijke onderwerpen, geschreven in naam van een kind, Hamnuna Saba, vanwaar de titel "Yanuḳa" (kind).
* "Tosefta" and "Matnitin," waarin de dogmatiek van de [[Hermetische Kabbala#De sefirot|Sefirot]], de emanatie van het allereerste licht, enzovoorts, wordt geschetst.
| |||