Le Sacre du printemps: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kippenbot1 (overleg | bijdragen)
k N.a.v. hernoeming/verwijdering categorie
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 19:
{{Gesproken Wikipedia klein|Nl-Le Sacre du Printemps-article.ogg|21879109}}
[[Bestand:Igor Stravinsky LOC 32392u.jpg|{{largethumb}}|Igor Stravinsky]]
[[Bestand:Nijinsky (1890-1950) photographed at Krasnoe Selo, summer 1907.jpg|{{largethumb}}thumb|150px|Vaslav Nijinsky]]
[[Bestand:Pierre Monteux, Conductor of the Ballets Russes (c1911-1914) - Gallica (cropped, BW).jpg|thumb|150px|Pierre Monteux]]
[[Bestand:M Sherling Portrait Roerich.jpg|thumb|150px|Nikolaj Rjorich]]
'''Le Sacre du Printemps - Tableaux de la Russie païenne en deux parties''' ''(De Lentewijding - Beelden van het heidense Rusland in twee delen)'' ([[Oeuvre van Igor Stravinsky|W21]]), in het [[Russisch]] ''Весна священная'' en in het [[Engels]] ''Rite of Spring'', is een [[ballet]] van [[SergeSergej DiaghilevDjagilev]]s ''[[Ballets Russes]]'' met een [[choreografie]] van de danser [[Vaslav Nijinsky]] op muziek van de [[Rusland|Russische]] [[componist]] [[Igor Stravinsky]], met [[decorontwerp|decor-]] en kostuumontwerpen van de kunstenaar en [[archeoloog]] [[Nikolaj Rjorich]].
 
''Le Sacre du Printemps'' geldt als een van de meest revolutionaire werken van de [[20e eeuw]]. De [[première]] vond plaats op [[29 mei]] [[1913]] in het [[Théâtre des Champs-Élysées]] te [[Parijs]] en leidde tot een rel. [[Pierre Monteux]] dirigeerde het orkest. Het idee voor het ballet kwam voort uit Nikolaj Rjorichs belangstelling voor primitieve culturen. Stravinsky zelf schreef het [[scenario]]. Het ballet bestaat uit twee delen: ''l'Adoration de la Terre (De aanbidding van de Aarde)'' en ''Le Sacrifice (Het Offer)''.
Regel 46:
 
== Bespreking ==
''Le Sacre du Printemps'' was na ''[[De vuurvogel|L'Oiseau de Feufeu]]'' (''De Vuurvogel'') en ''[[Petroesjka]]'' het derde balletstuk dat Stravinsky schreef voor ''Les Ballets Russes''. Het was zowel qua muziek als qua choreografie onconventioneel. Tegenwoordig wordt de muziek vaak in de [[concertzaal]] uitgevoerd als zelfstandig stuk. Het muziekstuk is, in tegenstelling tot de westerse traditie tot dan toe, gebaseerd op een strakke ritmische complexiteit. De [[ritme]]sectie van het orkest heeft een heel duidelijke rol in het stuk. Vaak dient de muziek om het ritme van de dans meer vorm, meer body te geven en niet andersom. Op deze wijze introduceerden Nijinski en Stravinsky nieuwe concepten.<ref>Pieter C. Van den Toorn: ''Stravinsky and the "Rite of Spring": The beginnings of a musical language''. Oxford University Press, Oxford, 1987. ISBN 0193153319. University of California Press, Berkeley / Los Angeles. ISBN 0520059581</ref> Ook in [[harmonieleer|harmonisch]] opzicht sloeg Stravinsky nieuwe wegen in.<ref>Allen Forte: ''The harmonic organization of the Rite of Spring''. Yale University Press, New Haven, 1978. ISBN 0300022018</ref>
 
De première op 29 mei 1913 liep uit op een groot tumult. Het was niet Stravinsky's muziek die het meeste oproer veroorzaakte, maar Nijinsky's vernieuwende choreografie, die woester en wilder was dan wat men ooit had meegemaakt en nauwelijks iets met traditioneel ballet te maken had. De vraag werd opgeworpen of een ballet waarbij de dansers, gekleed als boeren, met hun lichaam schudden en met hun voeten stampten, de naam ballet nog wel waardig was. Zowel de dansers als de orkestleden hadden moeite met de ongewone [[ritme|ritmische]] accenten en de vele [[maatwisseling]]en.
Regel 63:
== De balletmuziek ==
=== Instrumentatie ===
Stravinsky's balletmuziek is geschreven voor een orkest met grote [[instrumentatie|bezetting]]. Opmerkelijk zijn de grote aantallen blaasinstrumenten in het lage register, zoals twee [[Althobo|althobo]]'s]], twee [[basklarinet]]ten, twee [[contrafagot]]ten, twee [[Tuba (instrument)|tuba]]'s]] en een [[altfluit]]. Ongebruikelijke instrumenten in het orkest zijn een [[piccolotrompet]], een [[Wagnertuba]] en een [[güiro]].
 
De volledige bezetting bestaat uit [[Piccolo (fluit)|piccolo]], 3 [[dwarsfluit|fluit]]en (waarvan één dubbelt op piccolo 2), altfluit, 4 [[Hobo (muziekinstrument)|hobo]]'s]] (waarvan één dubbelt op althobo 2), althobo, [[esklarinetes-klarinet]], 3 [[klarinet]]ten (waarvan één dubbelt op basklarinet 2), basklarinet, 4 [[fagot]]ten (waarvan één dubbelt op contrafagot 2), contrafagot, 8 [[hoornHoorn (instrumentmuziekinstrument)|hoorns]] (waarvan twee dubbelen op Wagnertuba), piccolo trompet, 4 [[trompet]]ten (waarvan één dubbelt op [[bastrompet]]), 3 [[trombone]]s, 2 [[Tuba (instrument)|tuba]]'s]], [[pauk]]en (minimaal 5 stuks bespeeld door 2 spelers), [[grote trom]], [[Bekken (muziekinstrument)|bekkens]], [[tamtam]], [[crotales]], [[Triangel (muziekinstrument)|triangel]], [[tamboerijn]], güiro, eerste en tweede [[viool|violen]], [[altviool|altviolen]], [[Cello|cello]]'s]] en [[contrabas]]sen.
 
Opmerkelijk is ook dat voor sommige instrumenten in een ongebruikelijk register is geschreven. Het duidelijkst is dat bij de fagotsolo waar het stuk mee opent. De eerste noten zijn geschreven in het allerhoogste bereik van de fagot. Een anekdote vertelt dat de componist [[Camille Saint-Saëns]] niet herkende door welk instrument de solo gespeeld werd. Toen hem werd verteld dat het een fagot was, zou hij verontwaardigd de zaal hebben verlaten.
 
=== Bijzondere versies ===
''Le Sacre'', gedirigeerd door [[Leopold Stokowski]], figureerde ook als onderdeel van [[Walt Disney]]s [[Animatie (media)|animatie]][[film (cinematografie)|film]]animatiefilm ''[[Fantasia (Disneyfilmfilm)|Fantasia]]'' uit 1940. Op de tonen van de muziek ontrolt zich de geschiedenis van de prehistorie met de opkomst en het verdwijnen van de dinosaurussen.
 
Al uit de ontstaansperiode van ''Le Sacre'' dateert een [[transcriptie (muziek)|transcriptie]] voor piano [[quatre -mains]] ([[Oeuvre van Igor Stravinsky|W21.1]]). Stravinsky heeft [[testament (akte)|testamentair]] bepaald dat er van ''Le Sacre'' geen [[arrangement|bewerkingen]] gemaakt mogen worden, maar toch verkreeg pianist-componist [[Maarten Bon]] (1933-2003) van de [[Overerving (recht)|erven]] en van Stravinsky's assistent [[Robert Craft]] toestemming voor een bewerking voor vier [[piano (instrument)|piano's]]. Bon heeft het stuk na de première in 1981 in het [[Amsterdam]]se [[Koninklijk Concertgebouw (Amsterdam)|Concertgebouw]] vaak uitgevoerd met zijn [[Amsterdam Piano Quartet]].
 
Op 29 augustus 2008 voerde de [[Kölner Akademie]] onder leiding van [[Michael Alexander Willens]] tijdens het openingsconcert van het [[Festival Oude Muziek Utrecht]] ''Le Sacre'' [[Authentieke uitvoeringspraktijk|'authentiek']] uit, dat wil zeggen gerealiseerd met de middelen en opvatting ([[muziekinstrument]]en, [[Tempo (muziek)|tempo-aanduidingen]], [[articulatie]]s) van de première in 1913.