Anna van Bretagne: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen doorverwijzing: Lijst van heersers van Montfort - Koppeling(en) gewijzigd naar Graafschap Montfort (Frankrijk)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 62:
 
[[Bestand:Heraldic cord.svg|thumb|Cordelière, [[Orde van de Dames van het Gordelkoord]]]]
Anna was de eerste Franse koningin die haar eigen hofhouding met dames organiseerde. Ze nodigde de vrouwen, waarvan de man reeds aan het hof was, uit als gezelschapsdame. In 1492 had ze zestien dames en achttien meisjes in haar hofhouding, in 1498 waren dat er al respectievelijk vijfenvijftig en eenenveertig. In de periode van 1506-1507 zullen het er in totaal hondervijftig zijn. De meisjes kregen aan het hof een gedegen opvoeding. Om haar dames ertoe aan te sporen een kuis en godvruchtig leven te leiden, stichtte Anna in 1498 de ''[[Orde van de Dames van het Gordelkoord]]''. De ''cordelière'' is een touw met knopen erin, dat de [[franciscanen]] om hun middel knopen, ter herinnering aan de passie van Jezus Christus, die met een dergelijk touw zou gebonden geweest zijn. In Frankrijk werd de orde van de franciscanen dan ook vaak de Cordeliers genoemd. Dit touw met knopen was al door haar grootvader [[Frans I van Bretagne]] aan zijn wapenschild toegevoegd ter ere van [[Franciscus van Assisi|Sint Franciscus]], zijn patroonheilige. Haar vader had het embleem overgenomen. Anna maakte er een soort ridderorde van en de dames die geridderd werden kregen een gouden halssnoer met de geëmailleerde letters A van Anna en S van Charles (Karel gebruikte zelf de S als [[initiaal]]), aan mekaarelkaar verweven met zwarte draden.<ref name=wiek/>
 
Karel VIII stierf op 7 april 1498 nadat hij zijn voorhoofd had gestoten aan een deurpost toen hij met Anna naar buiten ging om een partijtje [[Jeu de paume (balsport)|jeu de paume]] te bekijken. Na eerst nog een tijdje naar het spel te hebben gekeken, viel hij plots achteruit, verloor zijn spraakvermogen en bleef bewegingsloos liggen, zegt [[Philippe de Commynes]] in zijn kroniek. Waarschijnlijk viel hij in coma, volgens de Commines om twee uur in de namiddag en stierf hij negen uur later, naar alle waarschijnlijkheid aan een hersenbloeding.<ref>Heiner Gillmeister, Tennis: A Cultural History, London: Leicester University Press, 1998, p. 21. ISBN 978-0-7185-0147-1</ref><ref>[http://www.archive.org/details/memoirsofphilip02commiala ed. Andrew R. Scoble, Memoirs of Philip de Commines, volume 2, 1856, Londen, Henry G. Bohn.]</ref>