Geometrische periode: verschil tussen versies

De ondergang van de [[Myceense cultuur|Myceense beschaving]] in de 12e eeuw v.Chr. wordt gevolgd door een periode waarin Griekenland zeer dunbevolkt is en waarvan slechts weinig materiële resten bewaard zijn. Deze duistere periode in de [[Geschiedenis van Griekenland|Griekse geschiedenis]] wordt ook wel de ''Greek Dark Ages'' (Griekse middeleeuwen) genoemd. Het weinige aardewerk bestaat uit versimpelde Myceense vormen. Rond 1050 v.Chr. ontstaat in Athene een type [[pottenbakkersschijf|schijfgedraaid]] aardewerk met eenvoudige, geometrische versiering, dat zich over de Griekse wereld verspreidt.

 

Rond 900 v.Chr. komt in [[Athene (stad)]] een vernieuwing van de decoratie van [[aardewerk]] op gang: banden met [[meander (ornament)|meanders]], [[Zigzag (lijn)|zigzagornamenten]] en andere geometrische [[motief (patroon)|motieven]] zijn op de hals en de buik van het aardewerk geplaatst, waarmee ze de [[vaas]]vorm benadrukken. Andere Griekse streken nemen deze decoratiewijze over, waarbij sommige regio's aparte kenmerken hebben. Zo heeft het geometrisch van de [[Griekse eilanden]] vaak halve concentrische cirkels als versiering. Vanaf ca. 775 v.Chr. komen [[stileren|gestileerde]] menselijke figuren en dieren voor en beginnen de voorstellingen [[verhaal|verhalend]] te worden. Vazen kunnen monumentale vormen aannemen, zoals kraters (mengvaten voor water en wijn) en [[Amfora|amforen]] die gemaakt zijn als grafmonument. De Geometrische periode komt ten einde wanneer de Griekse wereld zich op de vormentaal van het Nabije Oosten en Egypte gaat richten. Daarop begint de [[Oud-Grieks_aardewerk#De_Oriëntaliserende periode|Oriëntaliserende periode]].