Boudewijn van België: verschil tussen versies

Hij zou, volgens sommigen, in 1977 geweigerd hebben [[Volksunie|VU]]- parlementariër [[Frans Baert]], een over partij- én taalgrenzen heen gewaardeerd [[jurist]], te benoemen tot federaal minister voor Justitie.<ref>[http://mededelingen.over-blog.com/article-16099259.html Piet Tommissen over Golfslag], [[Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie]], [[29 januari]] [[2008]]</ref> Hij zou ook geweigerd hebben een politica tot [[staatssecretaris]] te benoemen zolang ze met haar vriend samenwoonde. Voor deze tussenkomsten zijn uiteraard geen bewijzen voorhanden en behoren ze tot het domein van de geruchten. In het geval van de niet-benoeming van Baert in de [[Regering-Tindemans II]] lijkt het wel zeer onwaarschijnlijk dat socialisten en christendemocraten er zouden in toegestemd zouden hebben om aan iemand uit de Volksunie een van de voornaamste portefeuilles toe te vertrouwen, zodat het verhaal over de tussenkomst van de koning nogal onwaarschijnlijk is.

Boudewijn was volgens velen een geliefd vorst, maar bij velen ook omstreden. De eerste twijfels rezen bij zijn troonsbestijging in 1951, toen sommigen de jonge koning van nauwelijks twintig jaar oud niet in staat achtten om het land te regeren na zo'n intense crisis als de Belgische [[Koningskwestie]]. Ook de vruchtbaarheidsproblemen van het koppel zijn een bron van roddelpraatjes geweest. Omwille vanWegens zijn diepreligieuze levenshouding lanceerden sommigen het beeld van een strenge en preutse Boudewijn. Maar de ergste aantijgingen werden geuit omtrent de dood van [[Patrice Lumumba]], de eerste -[[Radicalisme|radicale]]- [[Premier (regeringsleider)|premier]] van het pas onafhankelijke [[Congo-Kinshasa|Congo]], die zou vermoord zou zijn met medeweten of zelfs in opdracht van de koning. Deze ernstige aantijgingen zijn nooit bewezen, maar evenmin ernstig onderzocht. De religieuze gevoelens van de vorst speelden hem ook postuum parten, toen hij in zijn testament bepaalde dat de kloostercongregatie van [[Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno]] een gedeelte van het koninklijk domein in [[Opgrimbie]] mocht gebruiken om er een klooster te bouwen, hoewel dit niet kon volgens de bestemming die dit gebied gekregen had op het [[Ruimtelijke ordening|gewestplan]]. In 1994 lokte het verlenen van de bouwvergunning voor dit klooster door de hoogste magistraat van de Dienst Stedenbouw hevig protest uit vanuit [[Ecologisme|groene]], later ook uit [[vrijzinnigheid|vrijzinnige]] en [[Vlaams-nationalisme|Vlaams-nationalistische]] hoek. Openlijke politieke weerstand ondervond hij tijdens zijn leven enkel over de [[Boudewijn_van_België#Abortuswet|abortuskwestie]].

Men is het er algemeen over eens dat Boudewijn zijn taak plichtsbewustplichtbewust en op voortreffelijke wijze heeft vervuld. Ongeveer alle politici die met hem veelvuldig in aanraking kwamen beamen dit.