Versie van 12 aug 2015 12:12 bewerken IJzeren Jan (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 11.798 bewerkingen k Link naar verwijderd artikel verwijderd ← Oudere bewerking		Versie van 1 mrt 2018 10:36 bewerken ongedaan maken Bitbotje (overleg \| bijdragen) bots, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 1.829.432 bewerkingen k dubbel lidwoord, replaced: de de I → de I met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 55: In 2009 werd hij de president van de Italiaanse [[Democratische Partij (Italië)\|Democratische Partij]], nadat hij in de verkiezingen [[Ignazio Marino]] en de partijsecretaris [[Dario Franceschini]] versloeg met en een meerderheid van 55%.<ref>[http://www.volkskrant.nl/buitenland/article1307484.ece/Links_Italie_kiest_Bersani_als_uitdager_Berlusconi www.volkskrant.nl, De Volkskrant, 25 oktober 2009, "Links Italië kiest Bersani als uitdager Berlusconi"]</ref> Hij werd hiermee de opvolger van [[Walter Veltroni]]. De partij werd in [[2007]] opgericht en bestaat uit onder meer de vroegere Linkse Democraten en Democratie is Vrijheid - De Margriet (''Democrazia è Libertà- La Margherita''). == Verkiezingen 2013 == {{Zie hoofdartikel\|Italiaanse parlementsverkiezingen 2013}} Pier Luigi Bersani won als lijsttrekker van de Democratische Partij met 29,5% van de stemmen de de Italiaanse parlementverkiezingen in februari 2013. Doordat zijn alliantie de grootste werd, maakte hij automatisch aanspraak op 55% van de zetels, oftewel 345 zetels in de [[Camera dei Deputati]]. Zijn partij behaalde echter geen meerderheid in de [[Senato della Repubblica]], waar hij slechts 123 van de 315 zetels wist te winnen. De verkiezingen hebben daardoor een patstelling veroorzaakt. Oud-premier [[Silvio Berlusconi]] wilde wel onderhandelen, maar Bersani zette alle kaarten op [[Beppe Grillo]], die niet bereid was zijn steun te verlenen. Ook nieuwe verkiezingen waren niet mogelijk omdat president [[Giorgio Napolitano]] in het laatste halfjaar van zijn termijn zat en niet meer bevoegd was de kamers te ontbinden. Ook in de presidentsverkiezingen weigerde Bersani te overleggen met Berlusconi over een compromiskandidaat, waardoor zijn kandidaten de een na de ander sneuvelde. Na het debacle van oud-premier [[Romano Prodi]], die zelfs maar een deel van de eigen DP meekreeg, eiste deze het aftreden van degene die hem had overgehaald zich kandidaat te stellen: Bersani. De volgende dag, na de herverkiezing van president Napolitano, trad Bersani met het hele partijbestuur af.<ref>Reformatorisch Dagblad 20 april 2013</ref>

Pier Luigi Bersani: verschil tussen versies