Adelheid van Champagne: verschil tussen versies

Filips, die zich ergerde aan de betutteling door zijn moeder, had echter haar intriges door en toen hij in [[1190]] vertrok voor de [[Derde Kruistocht]] vertrouwde hij het [[Regent (bestuurder)|regentschap]] toe aan háár en haar andere broer Willem, aartsbisschop van [[Reims]] (en [[Sens]]), maar wel onder strikte voorwaarden, zodat zij geen misbruik konden maken van hun macht.<br />De regenten mochten onder meer geen belastingen heffen en hadden géén toegang tot de koninklijke schatkamer, waarvan de hoede werd toevertrouwd aan de [[Tempeliers]]. Aangestelde [[baljuw]]s moesten recht spreken in naam van de koning en konden, tenzij in geval van ernstig vergrijp, niet vervangen worden door de regenten, die regelmatig verslag moesten uitbrengen van hun verrichtingen. Op die manier manifesteerde Filips zijn uitdrukkelijke wens om zijn koninkrijk persoonlijk vanuit het oosten te blijven besturen. Overigens had hij het koninklijke zegel, dat nodig was om alle officiële documenten te bezegelen, met zich meegenomen.

 

 

==Bronnen==