Michael Phelps: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
1 onbereikbare link(s) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.5.1) |
1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.6.2) |
||
Regel 50:
Op de [[Olympische Zomerspelen 2008|Spelen van Peking]] in 2008 kwam Phelps aan de start op dezelfde acht nummers als bij de vorige Spelen van Athene. Ditmaal slaagde Phelps wel in zijn opzet om acht gouden medailles te winnen, en hiermee het record van zeven van Mark Spitz uit 1972 alsnog te verbreken. Tevens waren zijn vijf gouden individuele medailles een evenaring van het record van schaatser [[Eric Heiden]] uit [[Olympische Winterspelen 1980|1980]]. Samen met zijn vier individuele gouden medailles uit Athene bracht hij zijn totaal op negen: ook dit was een nieuw record. Bijzonder was dat Phelps zeven wereldrecords zwom, viermaal individueel en drie samen met zijn teamgenoten op de estafettes. Het enige onderdeel waarop hij het wereldrecord niet verbrak was de 100 meter vlinderslag. De finale van dit nummer was memorabel wegens de spannende finish. Met een verschil van 0,01 seconde<ref>[http://vorige.nrc.nl/sport/olympische_spelen_2008/article1956264.ece/Zwemmer_Phelps_evenaart_record_Spitz Zwemmer Phelps evenaart record Spitz], [[NRC Handelsblad|NRC]],15 apr 2011</ref> op [[Milorad Čavić]] overtrof deze zelfs de nipte overwinningen op Crocker in 2004 en 2007 op hetzelfde nummer.
Op de [[wereldkampioenschappen zwemmen 2009]] was Phelps minder goed voorbereid dan bij de grote toernooien in de voorgaande jaren. Na het succes van Peking had hij een maandenlange pauze<ref>[http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/nieuws/article/detail/1148910/2009/05/18/In-het-water-gedijt-Phelps-weer.dhtml In het water gedijt Phelps weer], [[Trouw (krant)|Trouw]], 15 apr 2011</ref> ingelast, waarin hij voor het eerst veel tijd doorbracht buiten het zwembad, bijvoorbeeld in televisieprogramma's. Dit was te merken in Rome, waar Phelps deelnam aan slechts drie individuele nummers. Opvallend was zijn nederlaag op de 200 meter vrije slag tegen [[Paul Biedermann]] uit Duitsland, die daarbij ook nog eens Phelps' wereldrecord van de Spelen van 2008 verbrak. Biedermann gaf aan geprofiteerd te hebben van zijn snelle zwempak<ref>[https://web.archive.org/web/20090906015410/http://www.novatv.nl/page/detail/uitzendingen/7140/Technologie+zwempak+belangrijker+dan+kracht+atleet Technologie zwempakken belangrijker dan kracht atleet], [[NOVA (televisieprogramma)|NOVA]], 15 april 2011</ref>, deze pakken werden per 1 januari 2010 verboden<ref>[http://www.nu.nl/sport/2047841/supersnelle-zwempakken-worden-verboden.html Supersnelle zwempakken worden verboden], [[NU.nl]], 15 april 2011</ref>. Overigens profiteerde ook Phelps van een snel pak; hij verbrak zijn eigen wereldrecord op de 200 meter vlinderslag, en dook op de 100 meter vlinderslag als eerste zwemmer in de geschiedenis onder de 50 seconden met 49,82.
Op de [[wereldkampioenschappen zwemmen 2011]] in Shanghai, Phelps' zesde opeenvolgende wereldkampioenschappen op de langebaan, won hij net als in 2009 zilver op de 200 meter vrije slag, nu achter landgenoot [[Ryan Lochte]]. Een dag later won Phelps zijn eerste goud van het toernooi, op de 200 meter vlinderslag, het onderdeel waarop hij 10 jaar eerder zijn eerste wereldtitel won. Hiermee zette hij een record: hij werd de eerste zwemmer die vijfmaal wereldkampioen werd op hetzelfde onderdeel. Later in het toernooi werd Phelps, op de 200 meter wisselslag, opnieuw verslagen door Ryan Lochte en werd hij voor de derde keer op rij wereldkampioen op de 100 meter vlinderslag. Samen met [[Peter Vanderkaay]], [[Ricky Berens]] en Ryan Lochte sleepte hij de wereldtitel in de wacht op de 4x200 meter vrije slag Op de laatste dag won Phelps samen met [[Nick Thoman]], [[Mark Gangloff]] en [[Nathan Adrian]] de 4x100 meter wisselslag, waarbij Australië nipt werd verslagen. Hij was het toernooi, samen met [[Garrett Weber-Gale]], Jason Lezak en Nathan Adrian, begonnen met brons op de 4x100 meter vrije slag. Dit bracht zijn totaal aantal wereldtitels op 26, waarvan 15 individueel.
| |||