Geschiedenis van Indonesië: verschil tussen versies

De verspreiding van de islam in de regio begon in de 13e eeuw op Noord-Sumatra, hoewel moslimhandelaren de eilanden van de archipel in de eeuwen daarvoor al regelmatig bezochten. De verspreiding van het islamitisch geloof verliep langzaam. De eersten die overstapten op het nieuwe geloof waren handelaren en leden van de koninklijke families van grotere koninkrijken. Toch zette de groei door en aan het einde van de 16e eeuw was de islam de grootste religie op Java en Sumatra. Met name op Java mengde de islam zich met het aanwezige volksgeloof. Bali bleef hindoeïstisch, terwijl op de zuidelijke eilanden in de 16e en 17e eeuw, zowel christelijke als islamitische zendelingen actief waren, waardoor beide geloven sterk groeiden.

 

Het [[Sultanaat Mataram]] was het derde sultanaat op Java, na het [[Sultanaat van Demak]] [[Demak (regentschap)|Bintoro]] en het [[Koninkrijk Pajang]]. Het ontstond rond 1570 onder leiding van [[Kyai Gedhe Pamanahan]]. Onder zijn kleinzoon [[Panembahan Seda ing Krapyak]] werd het eerste contact met de [[Nederland]]se [[Verenigde Oost-Indische Compagnie]] gelegd. De Nederlanders speelden aanvankelijk een kleine rol in de handel in verschillende kustgebieden. Samen met het Sultanaat Mataram vormden zij in 1613 een bondgenootschap tegen een koninkrijk op [[Soerabaja|Surabaya]]. Na meerdere jaren oorlogsvoering werd deze stad veroverd.