Nelson Mandela: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Afkomst, naamgeving en jeugd: de rest v/h artikel staat ook in verleden tijd, waarom deze alinea niet? |
|||
Regel 63:
Robbeneiland volstond niet om de wil van Mandela te breken. Integendeel, die bleek alleen maar toe te nemen. Volgens de getuigenis van medegevangene [[Ahmed Kathrada]] aanvaardde Mandela geen enkele voorkeursbehandeling en leidde hij alle protestacties in de gevangenis {{Bron?||2013|06|08}}. Mandela weigerde stelselmatig om zijn (Afrikaanstalige) bewakers met "baas" aan te spreken.
Terwijl veel gevangenen weigerden met hun bewakers te praten, probeerde Mandela hun situatie te analyseren. Hij besefte dat het gedrag van de Afrikaners geleid werd door een rabiate angst. Als de zwarte bevolking aan de macht zou komen, zou dit volgens hem tot een genocide kunnen leiden. Mandela gebruikte zijn jarenlange opsluiting om de geschiedenis van de Afrikaners en hun taal, het [[Afrikaans]], te leren. Dit stelde hem in staat hun mentaliteit te begrijpen en in dialoog te gaan. In tegenstelling tot het ANC,
In 1976 ontving hij voor het eerst een delegatie van de Zuid-Afrikaanse regering. De minister van gevangenissen [[Jimmy Kruger]] stelde voor hem vrij te laten onder voorwaarde dat Mandela verhuisde naar het toenmalige thuisland Transkei. Mandela weigerde, stelde zijn eigen voorwaarden en eiste zijn vrijlating. Op 16 juni 1976 braken in de krottenwijk [[Soweto]] van [[Johannesburg]] rellen uit, een nieuwe stap in het protest en de repressie.
Regel 71:
In 1985 speelde ook [[Margaret Thatcher]] een rol bij het vrij krijgen van Mandela.<ref>{{en}}[https://www.theguardian.com/world/2013/apr/10/margaret-thatcher-apartheid-mandela How Margaret Thatcher helped end apartheid – despite herself], [[The Guardian (krant)|The Guardian]], 10 april 2013</ref> Vanuit haar economisch liberalisme was zij eigenlijk niet zo voor apartheid, maar ze wilde het ook niet doen opheffen door internationale [[boycot]]s of andere sancties. Daarom stuurde zij uiteindelijk een brief aan president [[Pieter Willem Botha|Botha]] waarin ze schreef dat in haar opinie het vrijlaten van Mandela meer impact zou hebben dan vrijwel iedere andere handeling die Botha zou kunnen uitvoeren.<ref>''I continue to believe, as I have said to you before, that the release of Nelson Mandela would have more impact than almost any single action you could undertake''</ref>
Mandela voerde vanaf 1987 in het geheim besprekingen met de minister van justitie [[Kobie Coetsee]]. In drie jaar werden elf ontmoetingen gehouden. Coetsee organiseerde vanaf mei 1988 onderhandelingen tussen Mandela en een overheidsdelegatie van vier personen. Uiteindelijk stemde de Zuid-Afrikaanse overheid ermee in dat Mandela en alle politieke gevangenen werden vrijgelaten en het ANC gelegaliseerd zou worden, op voorwaarde dat Mandela en
== Vrij man ==
| |||