In de oudheid en middeleeuwen vormden de oosterse specerijen een belangrijk handelsartikel. De specerijen waren destijds in de keukenkookwereld zeer gewild als smaakstoffen en conserveringsmiddelen. Ook schreef men er geneeskrachtige werkingen aan toe. Door hun schaarste waren specerijen ultieme luxe producten voor de elite van de westerse rijken. Met de opkomst van de [[zeevaart]] ontdekten de West-Europese zeevaarders de aromatische plantdelen uit andere werelddelen met veelal een warmer klimaat die via de [[specerijenhandel]] de al bekende kruiden aanvulden. Een netwerk van handelsroutes verbond ver van elkaar gelegen gebieden in Europa en Azië met elkaar waarlangs ook kennis en ideeën werden uitgewisseld.
