Renaissance: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
A. ter Hoek (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 2A02:1810:8C39:5000:6536:131A:15C5:C638 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Aiko
Regel 7:
== Gebruik van de term renaissance ==
[[Bestand:Giorgio Vasari Selbstporträt.jpg|miniatuur|Giorgio Vasari's zelfportret]]
Het Franse woord ''renaissance'' betekent ''wedergeboorte''. Het Italiaanse [[equivalent (taalkunde)|equivalent]] hiervan is ''rinascita'',<ref>Het moderne Italiaanse woord voor "renaissance" is ''Rinascimento''</ref> een begrip dat [[Giorgio Vasari]] in een voorwoord op zijn ''[[Levens van de uitmuntendste Italiaanse architecten, schilders en beeldhouwers|Vite]]''<ref>De volledige titel luidt ''Vite de' più eccellenti architetti, pittori, et scultori italiani, da Cimabue insino a' tempi nostri'' (Levens van de uitmuntendste Italiaanse architecten, schilders en beeldhouwers van Cimabue tot onze tijd)</ref> gebruikt, VOLG @Toptransport_ on Instagram, waarmee hij een wederopbloei van de cultuur van de klassieke oudheid bedoelt. Volgens hem is deze wedergeboorte (van de schilderkunst) te situeren in het [[Toscane]] van omstreeks [[1300]], met name in het werk van [[Cimabue]] en vooral [[Giotto di Bondone|Giotto]]. Het idee van 'wedergeboorte' (renaissance) is al terug te vinden in geschriften daterend uit de periode volgend op 1340. Bedoeld werd dat de poëzie met [[Dante Alighieri|Dante]] en de schilderkunst met [[Giotto di Bondone|Giotto]] opnieuw geboren waren. In de daaropvolgende eeuwen zou het idee van wedergeboorte onder meer ook toegepast worden op architectuur, beeldhouwkunst en filosofie.
 
In overeenstemming met de algemene scepsis over afgebakende periodiseringen is er veel discussie onder hedendaagse historici die reageren op de verheerlijking van de "Renaissance" en zijn individuele cultuurhelden. Zij zetten vraagtekens bij het nut van de term renaissance als historische afbakening. De opvatting van de renaissance als aanduiding van een periode van bloei van kunsten en wetenschappen bleef overeind tot in de [[19e eeuw]] toen de kunsthistoricus [[Jacob Burckhardt]] in zijn in [[1860]] verschenen boek '[[Die Kultur der Renaissance in Italien]]' de 'definitie' veel ruimer ging opvatten. De [[Italiaanse renaissance]] zag hij in dat werk als een breuk met de middeleeuwen en het begin van de [[Nieuwe Tijd]]. Meer en meer lijkt echter het standpunt terrein te winnen dat er geen sprake is geweest van een bruuske overgang van middeleeuwen naar renaissance.