Antiheld: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Literatuur: typefout verbeterd |
|||
Regel 16:
Tijdens de [[Romantiek (stroming)|Romantiek]] ontstond de [[byroniaanse held]], genoemd naar zijn schepper [[Lord Byron]]. De hoofdpersonages in diens [[narratieve poëzie|verhalende gedichten]] ''[[Childe Harold's Pilgrimage]]'' en ''[[Don Juan Tenorio|Don Juan]]'' zijn hartstochtelijke, liederlijke figuren die rondreizen en op zoek zijn naar oppervlakkige opwinding. Hierdoor beïnvloed zijn Julien Sorel in [[Stendhal]]s ''[[Le Rouge et le Noir]]'', [[Jevgeni Onegin (roman)|Jevgeni Onegin]] van [[Aleksandr Poesjkin]] en Petsjorin in [[Michail Lermontov]]s ''Een held van onze tijd''.
De antiheld van het negentiende-eeuwse [[realisme (literatuur)|realisme]] lijkt vrij goed op de gemiddelde mens: iemand die een gemakkelijk leventje wil zonder zich moe te maken. Soms maakt hij zich goede voornemens, maar daar komt weinig van in huis. Soms kan hij een misdaad plegen, bijvoorbeeld een diefstal of een moord uit hebzucht.
Ook in de [[twintigste eeuw]] zijn er heel wat literaire antihelden, zoals [[Leopold Bloom]] in ''[[Ulysses (boek)|Ulysses]]'', Ferdinand Bardamu in ''[[Reis naar het einde van de nacht|Voyage au bout de la nuit]]'', Alex in ''[[A Clockwork Orange]]'', Humbert Humbert in ''[[Lolita (roman)|Lolita]]'', Holden Caulfield in ''[[The Catcher in the Rye]]'', Ondineke in ''[[De Kapellekensbaan]]'' en Edward in ''[[De koele minnaar]]''.
==Strips==
[[Lambik]] gedraagt zich soms als een antiheld, bijvoorbeeld in ''[[De poenschepper]]'' en ''[[Bibbergoud]]'', wanneer hij in de ban is van [[hebzucht]]. Verder zijn er de klungelachtige [[Guust Flater]] en [[Jansen en Janssen (Kuifje) |Jansen en Janssen]].
| |||