Istiqlalmoskee: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
link naar docu |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Kraton - Koppeling(en) gewijzigd naar kraton (paleis) |
||
Regel 6:
Na de onafhankelijkheidsoorlog (1945 - 1949) en de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië eind 1949 ontstond er een initiatief om een nationale moskee voor de nieuwe republiek te bouwen. Het idee om een grote, nationale moskee te bouwen was afkomstig van [[Wahid Hasyim]], de eerste minister voor religieuze zaken, en van [[Anwar Cokroaminto]], die later voorzitter werd van de stichting die de bouw aanstuurde. [[Soekarno]] reageerde positief op het initiatief van Cokroaminto, en nam later de politieke verantwoordelijkheid voor de bouw op zich. In 1954 werd Soekarno aangesteld door het deze stichting als eerste technische toezichthouder.
Verschillende locaties werden voorgesteld; [[Mohammad Hatta]] suggereerde een locatie aan de [[Jalan M.H. Thamrinin]], in de nabijheid van woonwijken (daar waar nu [[Hotel Indonesia]] staat). Soekarno echter stond erop dat de nationale moskee gebouwd zou worden in de directe nabijheid van het [[Merdeka-paleis|presidentieel paleis]] en Jakarta’s belangrijkste plein, het [[Medan Merdeka]]. Hij beriep zich hierbij op de Javaanse traditie dat de [[kraton (paleis)|kraton]] (vorstelijk paleis) en de ''masjid agung'' (grote moskee) gesitueerd horen te zijn rond de [[alun-alun]] (centrale grasveld). Verder pleitte Soekarno voor deze plaats, zodat de nabijheid tot Jakarta’s kathedraal en de [[Immanuelkerk (Jakarta)|Immanuelkerk]], een harmonieuze en tolerante verstandhouding tussen christendom en islam zou symboliseren, zoals de [[Pancasila (Indonesië)|Pancasila]] dit beoogt. Later werd besloten dat de bouwplek het voormalige Wilhelminapark werd, tegenover de hoofdingang van de kathedraal. De citadel prins Frederik, een 19e-eeuws verdedigingswerk, moest plaats maken en werd afgebroken.
Soekarno trad in 1955 tevens in de rol van voorzitter van de jury op, die de ingestuurde ontwerpen beoordeelde. Als winnaar werd [[Fredrich Silaban]] gekozen, een christelijk architect afkomstig uit Noord-Sumatra, die zijn tekeningnen als thema Ketuhanan (Goddelijkheid) meegaf. Van zijn hand is eveneens het ontwerp van het nabije [[Monumen Nasional]]. De eerste steen werd door Soekarno gelegd in de zomer van 1961, waarna het 17 jaar duurde vooraleer het gebouw gereedkwam. De inmiddels aangetreden Soeharto inaugureerde het als de nationale moskee op 22 februari 1978, op de dag af exact 11 jaar nadat Soekarno zijn aftreden aankondigde. Als blijk van religieuze tolerantie, is het voor bezoekers van de tegenoverliggende kathedraal mogelijk om bij hoogtijdagen als Kerst en Pasen mogelijk om te parkeren bij de moskee.
| |||